U srpskoj prestonici našli su se Milan Lazarević, Branislav Pokrajac, Zoran Živković, Petar Fajfrić, Nebojša Popović, Abas Arslanagić, Milorad Karalić, Hrvoje Horvat, Zdravko Miljak, Miroslav Pribanić i Zdenko Zorko.
Oni su prvo bili primljeni u Skupštini Grada Beograda, a zatim su u Sportskom centru Voždovac na Banjici održali Javni trening.
Cilj okupljanja zlatnih olimpijaca u Beogradu je popularizacija rukometa u Srbiji , kao i popularizacija rukometa kao školskog sporta i inicijativa za poboljšanje sportske saradnje u regionu
Zlatnu medalju u Minhenu su osvojili: Abas Arslanagić (Borac Banjaluka), Čedomir Bugarski (Crvenka), Petar Fajfrić (Crvenka), Hrvoje Horvat (Partizan Bjelovar), Milorad Karalić (Borac Banjaluka), Đorđe Lavrnić (Krivaja Zavidovići), Milan Lazarević (Crvena zvezda Beograd), Zdravko Miljak (Medvešćak Zagreb), Slobodan Mišković (Crvenka), Branislav Pokrajac (Dinamo Pančevo), Nebojša Popović (Borac Banjaluka), Miroslav Pribanić (Partizan Bjelovar), Dobrivoje Selec (Borac Banjaluka), Albin Vidović (BHSE), Zdenko Zorko (Zagreb) i Zoran Živković (FAP Priboj na Limu). Savezni selektor: Ivan Snoj. Trener: Vlado Štencl.
Tadašnja reprezentacija Jugoslavije ostvarila je maksimalan učinak na turniru posle pobeda nad Japanom (20:14), SAD (25:15), Mađarskom (18:16), Nemačkom (24:15), Rumunijom (14:13) i u finalu protiv Čehoslovačke (21:16), za prvu od tri zlatne medalje koliko ima srpski rukomet sa OI.
