Naime, osim televizijske karijere, Dunja Lango je sedemdesetih godina prošlog veka imala nekoliko zapaženih uloga na filmu i u serijama, i to sa glumačkim veličinama kakvi su Velimir Bata Živojinović, Ljubiša Samardžić i Dragan Nikolić.
Moja luda glava
Sa Batom Živojinovićem, Dunja se kao glavna ženska uloga pojavljuje u filmu "Moja luda glava" 1971. godine.
Film prikazuje doživljaje mladog inspektora SUP-a, zvanog "Luda glava" (Bata Živojinović), čiji su protivnici zločinci koji ne biraju sredstva u svojim mračnim poduhvatima, predstavljaju okosnicu radnje u ovom akcionom filmu. Posle mnogih vratolomija u stilu Džemsa Bonda, uz saradnju lepe žene (Dunja Lango), tajnog agenta Interpola, on će uspeti da se razračuna sa banditima.
Ovako bi u kratkim crtama bio prepričan glavni zaplet filma u režiji Vuka Vuča, po scenariju Milana M. Langa, a u kome Dunja Lango igra glavnu ulogu zajedno sa Velimirom Batom Živojinovićem. Film je sniman 1971. godine u Beogradu i predstavlja rediteljski prvenac Vuka Vuča. Pored Dunje i Bate, u filmu se još pojavljuju i: Aleksandar Gavrić, Mihajlo Bata Paskaljević, Radmila Savićević, Pavle Vujisić, Rastislav Jović, Milivoje Tomić, Abdurahman Šalja i mnogi drugi.
Bez
U filmu "Bez" (iliti "Bez reči") Dunja se pojavljuje uz Dragana Nikolića.
Film "Bez" predstavlja mnogo toga samo ne običan film. U pitanju je rediteljski eksperiment, neobična priča u 26 kadrova sa glavnim glumcem (Dragan Nikolić) od koga je reditelj tražio sve. On biva živ zakopan, vodi ljubav sa gumenom lutkom, ima tačku sa dresiranom šimpanzom, oblači se svlači se, trči kroz bilje, igra se žiletom milujući sopstvene vene.
Kompletnu radnju ovog filma teško je prepričati. Pored minimalističkog pristupa kadriranju, kompletna radnja filma protiče bez ijedne izgovorene reči ali sa puno upečatljive muzike koju je komponovao Kornelije Bata Kovač. U nekoliko kratkih scena film su začinile i glumice: Dunja Lango, Dušica Žegarac, Neda Arnerić, Snežana Lipkovska i Branka Matić. Premijeru "Bez" je doživeo na filmskom festivalu u Puli 1972. godine uz različite reakcije publike i stručnog žirija.
Bombaši
Filmovi sa partizanskom tematikom nisu zaobišli nijednog aktivnog glumca u drugoj polovini prošlog veka, pa tako ni Dunja nije bila izuzetak. Ona je ostvarila zapašenu ulogu u filmu bombaši, u kome takođe noseću ulogu ima Bata Živojinović zajedno sa Ljubišom Samardžićem.
Film je snimljen 1973. i govori o poslednjim danima Drugog svetskog rata i o prvim danima novostečene slobode. Glavni junaci su Đoka (Bata Živojinović) i Kovač (Ljubiša Samardžić), drugovi i saborci, hrabri bombaši koji u surovim danima rata imaju poseban odnos prema drugima i prema smrti.
Film je tematski podeljen na dve celine. U prvoj vihor rata uvlači junake u surove dane preživljavanja i opstanka, dok se u drugom delu filma oni snalaze u mirnodopskom ambijentu koji ih je "snašao".
Serije i TV filmovi
Osim velikih uloga u filmovima, Dunja je imala i manje role u serijama i Tv filmovima. Ta ko se ostvarila i u uozi u filmu "Hotel za ptice" 1973. godine, kao i u seriji "Sumorna jesen" 1969. godine.
Televizija
Ipak, Dunju najbolje pamtimo po legendarnog emisiji "Nedeljom popodne", koja je verovatno najznačajni projekat u Dunjinoj karijeri. To je autorski projekat u kome je bila voditelj i urednik. Čitavih 15 godina gledaoci su imali prilike da uživaju u ovoj emisiji koja je postala Dunjin zaštitni znak. Bio je to porodični kolaž program, veoma šarolike sadržine, koji je Dunja napravila zanimljivim gledaocima svih uzrasta i interesovanja. Muzika, zabava, svetske aktuelnosti, moda, sport, crtaći uz gostoprimstvo afirmisanim umetnicima, sportistima, naučnicima koji su predstavljani iz drugačijeg, manje zvaničnog ugla i uz otkrivanje mnogih mladih talenata. Malom Stefanu Milenkoviću „Nedeljno popodne“ je čak poklonilo i prvi smoking.... Sve to upakovano u celinu od četiri sata živog programa i, što je vrlo važno, sa merom i ukusom. Po rezultatima Biroa za istraživanje programa, nekoliko sezona ovo je bio najgledaniji TV program. Jedne godine je premašio čak i II Dnevnik. Ovaj projekat realizovala je, sa velikim uspehom, ekipa od oko 70 ljudi. Godinama kasnije neke od novonastalih domaćih televizija, pokušavaće da kopiraju koncept po kome je ovaj program bio prepoznatljiv.
Osim "Nedeljnog popodneva", Dunja je vodila i Dnevnik, emisiju "Modni magazin" (1995). Ona je bila učesnik gotovo svih važnijih kviz programa i to kao saradnik, voditelj a kasnije i kao urednik. Neke od poznatijih kviz emisija tog vremena bile su: "Na četiri točka", "Sedam zamki", "Dva kapitena" i "Nasmešite se, molim!". Voditeljski posao u kvizu vrlo često je radila sa nekim od muških kolega medju kojima su Mića Orlović, Milomir Djukanović ali i Mija Aleksić i Miodrag Petrović Čkalja.
Igre bez granica
Najznačajniji evropski projekat RTS-a do "Evrovizije" bile su "Igre bez granica", koje je vodila, naravno, Dunja. U SFRJ je snimano šest emisija, u Beogradu, Zemunu, Donjem Milanovcu, Šibeniku, Kopru... U voditeljskom paru bila je sa Mićom Orlovićem, Minjom Subotom, Draganom Nikitovićem i sa koleginicama iz Slovenije.
U drugom serijalu "Igara", koje su održane u Vrnjačkoj Banji, bila je urednik, a za voditelje je izabrala Jovana Pavličeka i Dubravku Marković. Igre bez granica (izvorno, francuski: Jeux Sans Frontières) televizijski je spektakl u organizaciji Evropske radiodifuzne unije (EBU) koji se održava od 1965. uz dve pauze (1983. - 1987. i 2000. - do danas). Suština spektakla svodi se na takmičenje predstavnika nekoliko zemalja, članica EBU-a u ispunjavanju jednostavnih i šaljivih zadataka u različitim igrama; zadaci su svedeni na nivo zabavnosti i izazovnosti, koje ima dečija igra.
Ideju je dao bivši francuski vojskovođa i predsednik Charles de Gaulle ne bi li se razvilo prijateljstvo između pripadnika nemačke i francuske omladine. No, granice su vrlo brzo predjene i takmičenje je dobilo širi karakter.Učesnici su bili sela i gradovi, koji su predstavljali svoju državu. Pobednici cele serije takmičenja, koja su se dešavala leti, odlučivali bi pobednika u završnom susretu.
Rođena 27.11.1941. godine u Zagrebu, kao Dunja Figenvald. Otac dipl. ing. Ivan (Hans) Figenwald, majka Ljubočka (de Grimani) Figenvald, i tri i po godine stariji brat Nenad. Osnovnu školu i gimnaziju završila u Zagrebu.
Upisala engleski i francuski jezik na Filozofskom fakultetu u Zagrebu, diplomirala u Beogradu engleski jezik i književnost.
Paralelno sa osnovnom školom pohadjala baletsku školu i bila stalni član "Pionirskog kazališta" u Zagrebu. Učila dikciju, artikulaciju, veštinu govora i scenski pokret. Pored redovnih časova jezika u školi, učila engleski, francuski i italijanski jezik i u Institutu za strane jezike.
Uz klasično obrazovanje u gimnaziji, nastavila da se bavi glumom, kao član omladinske pozornice "Pionirskog kazališta". Posle položenog ispita zrelosti i upisanog fakulteta, konkurisala u Radioteleviziji Zagreb za mesto TV najavljivačice. Primljena je, sa još jednom kandidatkinjom, kao najbolja među 200devojaka iz čitave SFRJ.
Od tada, pa do odlaska u penziju (1999. godine), radila najrazličitije TV projekte, u ulozi TV spikera, urednika i odgovornog urednika celokupnog zabavnog kontakt programa RTS-a. Majka je Istoka, Srne i Luke i baka Sare i Lane (Istokova deca) i Alekse i Pavla (Srnina deca).
(EPK - studiodunja.com)
