Trčalo se čak i pod bombama

Ponos grada i države. Direktor Beogradskog maratona Dejan Nikolić u razgovoru za Kurir otkriva da je tokom 25 godina tradicije ove manifestacije bilo brojnih problema, ali da, kad se danas seti, pamti samo lepe stvari. - Prvi maraton održan je 1988. godine, međutim, međunarodno priznata trka desila se dve godine kasnije. I pored rata u bivšoj državi, tada je najavljeno 500 takmičara iz Amerike. Ipak, zbog stanja na Balkanu došlo ih je oko 200. ♦ Po čemu pamtite 1999. godinu? - Bombardovanje je bio jedinstven događaj u istoriji maratona. Pored naše trke te godine, potpuno spontano, u 17 gradova Rusije, s početkom u isto vreme, bile su organizovane trke s natpisom „Beogradski maraton“. ♦ Kako ste tada organizovali trku? - Na nagovor stranih takmičara, koji su nakon početka rata pokazali inicijativu i želju da trče u Beogradu. Telefoni, aerodrom i mostovi nisu radili. Više od 40 njih sletelo je na aerodrome u Budimpešti, Temišvaru i Sofiji, a mi smo organizovali prevoz do Srbije. Mnogi nisu imali dozvole za sletanje u te gradove. Na granicama su ih pitali: „Šta ćete tamo, tamo je rat“ i nisu pogrešili - samo dan pre trke Beograd je prvi put bombardovan preko dana.