Tim istraživača na čelu sa profesorom antropologije na Jejlu, Ričardom Burgerom, je uz pomoć radiokarbonskog datiranja otkrio da je car Pačakuti, koji je izgradio Maču Pikču, na vlast stigao mnogo pre nego što se mislilo.
To znači da su se Pačakutijeva osvajanja dogodila ranije, što može da objasni kako su Inke postale najveće i najmoćnije carstvo prekolumbovske Amerike.
Na osnovu istorijskih dokumenata, stručnjaci su verovali da je Maču Pikču sgrađen posle 1440. godine ili možda čak i 1450. Burger i njegov tim sada su uz pomoć AMS tehnologije preciznije datirali ljudske ostatke pronađene na ovom lokalitetu.
AMS odnosno Akcelerator masene spektrometrije može da se primeni na malim količinama organskog materijala, što je istraživačima omogućilo da prošire pul skeleta koje mogu da proučavaju. Tim je ispitao istatke 26 osoba zakopanih na Maču Pikčuu, koji su pronađeni na lokalitetu tokom istraživanja 1912. godine.
Tela su bila zakopana ispod kamenih blokova, na liticama ili u plitkim grobovima, a neka su bila i zazidana, navodi se u studiji. U nekim grobnim mestima pronađeni su keramički votivni darovi i bronzane i srebrne igle za šalove.
"Ovo je prva studija zasnovana na naučnim dokazima koja procenjuje kada je Maču Pikču podignut i koliko se dugo živelo u njemu", naveo je Burger u saopštenju za medije.
Istorijske izveštaje napisali su španski osvajači koji su zauzeli ovu oblast i rezultati nove studije dovode u pitanje davno donete zaključke koji su zasnovani na tim dokumentima, kažu autori studije.
Iako su priznali da postoje "ograničenja" kada se radi radiokarbonsko datiranje, stručnjaci ipak smatraju da su njihovi dokazi čvrsti.
"Možda je došlo vreme da radiokarbonsko datiranje preuzme prioritet u rekonstrukciji hronologije Inka careva i datiranju spomenika Inka poput Maču Pikčua", navodi se u saopštenju.
Studija je objavljena u žurnalu Antiquity.
Jedno od najveličanstvenijih arheoloških nalazišta, Maču Pikču je skriven u planinama Anda. Lokalitet se sastoji od oko 200 kamenih struktura čiji su granitni zidovi u dobrom stanju dok su krovovi nestali.
Među strukturama su ceremonijalno kupatilo, hramovi, žitnice i akvadukti. Veruje se da je kuća nazvana Čuvar pogrebnog kamena služila za balsamovanje mrtvih aristokrata.
Napušten je 1530ih posle invazije Španaca i kasnije je na Zapadu postao popularan pod nadimkom "Izgubljeni grad Inka" iako su lokalci uvek znali gde se nalazi, na visini od 2430 metara u istočnim Kordiljerima. Zapadnjaci su ga "otkrili" 1911-12. tokom ekspedicije Hirama Bingama sa Jejla.
Kurir.rs
NE PROPUSTITE
