Nakon što je papa Benedikt XVI abdicirao mediji su potpuno poludeli, ali Benedikt nije bio prvi papa koji je abdicirao. 800 godina pre njega to je učinio papa Celestin V. Ali, na sve to smo brzo zaboravili nakon što je izabran papa Franja.
Međutim, stvari su mogle da se završe puno drugačije.
Kada je Celestin V abdicirao 1294. godine, nasledio ga je papa Bonifacije VIII. Celestin je bio 85-godišnjak iz Napulja, koji je izabran zbog svoje izrazite skromnosti. Pre nego što je izabran za papu živeo je kao siromah i pustinjak, a postao je papa na nagovor kardinala. Kako je napisao Eamon Dufi, Celestin V je bio svetac, ali potpuno beznadežan, zbog čega je i "trajao" samo pet meseci.
Mnogi su mislili da će se izborom takvog pape Crkva očistiti od korupcije, ali ne samo da se to nije dogodilo, već je Celestin bio prisiljen da odstupi.
Prvi potez Bonifacija kao pape bio je da zatvori Celestina u tvrđavu Fumone gde je proveo očajnih deset meseci i tako je počela vladavina Bonifacija VIII, najmanje svetog pape u istoriji katoličke crkve.
Rođen je kao Benedeto Caetani i od rane mladosti je pokazivao diktatorske sklonosti. Bio je relativno talentovan crkveni advokat i član kurije pre nego što je proglašen kardinalom.
Bonifacije je čvrsto verovao u papsku superiornost nad ostalima. Usput se upleo u međudržavne afere i diplomatske svađe sa stranim kraljevima, poput one sa francuskim kraljem Filipom IV, nakon što je uveo porez francuskom kleru. Bonifacije je izdao svoju vlastitu zloglasnu bulu Unam Sanctam po kojoj civilna i crkvena vlast pripada isključivo njemu.
Ali, nije mu samo ta neviđena i bezgranična bahatost doprinela imidžu autokrate. Bonifacije se sukobljavao sa velikim brojem italijanskih zvaničnika, kao i tradicionalnim neprijateljima njegove porodice. To se posebno odnosilo na porodicu Kolona. Iskoristio je papsku vojsku da bi osvojio nekoliko gradova koje je ta porodica držala. Među njima je bio i grad Palestrina, a Bonifacije je naredio pokolj svih 7.000 stanovnika grada.
Ni u privatnom životu Bonifacije nije bio primer dobrote i čednosti. Bonifaciju nije bilo dovoljno da počini jedan smrtni greh, već tri odjednom. Često se upuštao u seks u troje s udatom ženom i njenom ćerkom, pa je tako u istoj noći počinio tri greha – preljubu, incest i kršenje zaveta celibata.Bonifacije je na kraju dobio šta je zaslužio. Preminuo je mesec dana nakon što su ga neprijatelji oteli i mučili.
Postoje priče da je umro potpuno lud, kao i da je izgrizao svoje ruke i do smrti lupao glavom o zid, ali ta priča je mit. Sasvim slučajna ekshumacija njegovog groba u 17. veku otkrila je da su mu obe ruke sačuvane.
Tek nakon njegove smrti o njemu su počele da izranjaju najgore priče i tračevi. Kralj Filip IV je čak tražio da se njegovo telo ekshumira i da ga spale kao jeretika. Bonifacijev naslednik papa Klement V odbacio je tu ideju.Svedok crkvenog sastanka na kojem je Klement odbacio kraljev predlog i koji se dogodio u Beču 1312. tvrdio je da Bonifacije nije bio samo nemoralan, već da je bio i nevernik.
Ispričao je da je Bonifacije govorio da je Marija devica kao i njegova majka, kao i da je preljuba jednako grešna kao i rukovanje.
Na kraju, njegova velika želja da ima apsolutnu moć donela mu je neodobravanje i kod katolika. Dante je Bonifacija smestio u osmi krug pakla, čak i pre nego što je Bonifacije umro.
(Express.hr)
