Drugi detalj je da vojvoda Vujica Vulićević, čovjek koji je organizovao kumeubistvo koje je ostavilo neizbrisiv pečat u srpskoj istoriji, kao i njegova žrtva, počiva u oltaru jedne crkve.
Karađorđe i Vujica su se sastali u Radovanjskom lugu i zajedno pojeli večeru koju je Vujica donio iz svoje Azanje. Pred zoru, 26. jula, bio je veliki svetac Arhangel Gavrilo, dok je Karađorđe spavao, unajmljeni ubica Nikola Novaković ga je ubio sekirom. Za ubistvo je iskoristio trenutak kada je Naum otišao na obližnji potok, po vodu.
Samo nekoliko decenija nakon Mihailove smrti, 1903. godine, u majskom atentatu koji su organiozovali njegovi oficiri predvođeni Dragutinom Dimitrijevićem Apisom, ubijen je Milošev praunuk i jedini preostali muški potomak Kralj Aleksandar, čime je porodična loza Obrenovića zauvek ugašena.
Nakon što je ovaj odradio krvavi posao koji koji mu je poverio, knez Miloš je Vujicu Vulićevića unaprijedio u nahijskog kneza. Međutim, zvanje i vlast nisu mogle da ga zaštite od prezira sopstvenog naroda.
Da li zbog podizanja crkve pokajnice, ispovjedanja u kojem je svu krivicu za kumoubistvo pokušavao da prebaci na kneza, razmirica oko Karađorđevih para ili svega toga pomalo, Vulićević je ubrzo pao u nemilost kod kneza Miloša, koji mu je oduzeo upravljanje nahijom i protjerao ga u Tursku.
Iza Vujice su ostali sin i kćerka, ali su oboje mladi umrli. Prerana smrt pokosila mu je i svu njegovu unučad. Miloje Đak pronađen je obešen. Miloš je zabranio da se njegovo telo skine sa drveta, pa je to učinjeno tek kada je ono počelo da se raspada.
Karađorđev ubica Nikola Novaković, progonjem grižom savesti, je poludeo. Poginuo je tako što je nesrećnim slučajem pao na vodenički vitl koji ga je bukvalno smrvio.
Sin mu je umro mlad, u teškim mukama, a kćerka mu je poludela. Dragiću Vujkiću, na čijoj zemlji je Karađorđe ubijen, naprasno su pomrli svi ukućani, tako da je kraj života dočekao potpuno sam, u siromaštvu.
(pressrs.ba)
