Sve je počelo od starih Rimljana, preciznije - inicijator svega bio je njihov prvi kralj Romul, koji se dosetio da napravi kalendar koji je imao samo deset meseci. Godina je počinjala u martu, a završavala se u decembru. Januar i februar nisu postojali. Naime, zima im nije bila važna jer se njihovo bogatstvo temeljilo na sadnji i žetvi.
Dolaskom drugog rimskog kralja Numa Pompilijea na presto oko 750 godine pre Hrista, odlučili su da dodaju još dva meseca, kako bi ga sinhronizovali sa 12 lunarnih ciklusa. To su bili januar i februar, a imali su svaki po 28 dana.
Tada je kralj odlučio da doda još jedan dan januaru, kako bi godina imala 355 dana. Međutim, kalendar je i dalje imao nedostatke.
To je funkcionisalo dobro nekoliko godina, ali, ubrzo, sezone nisu bile usklađene s njihovim tipičnim mesecima, odnosno godišnjim dobima. Kako bi to popravili, Rimljani su dodali još jedan mesec - Mercedonius - koji su ubacivali u kalendar svakih nekoliko godina, nakon 23. februara. Bila je to noćna mora, jer je takav kalendar bilo teško pratiti.
Stvar je potom u svoje ruke uzeo Julije Cezar, oko 45 godine pre Hrista. Angažovao je stručnjaka da napravi kalendar po uzoru na egipatski. U kalendar su dodali deset dana i dodatni dan u februaru svake četvrte godine.
Takav kalendar zadržao se do danas i zato februar ima 28 dana, odnosno 29 kada je prestupna godina.
(Kurir.rs/24sata.hr, Foto: Profimedia)
