Pre 16 godina, odnosno na današnji dan 2007. godine izrečena je prvostepena presuda za ubistvo premijera Zorana Đinđića, koja je potvrđena krajem septembra iste godine. Pripadnici "zemunskog klana" i rasformirane Jedinice za specijalne operacije (JSO) oglašeni su krivim i osuđeni na ukupno 378 godina zatvora.
Prvi komandant JSO Milorad Ulemek Legija (55) i bivši potpukovnik DB-a Zvezdan Jovanović (58) osuđeni su na maksimalnih 40 godina zatvora i oni će u zatvoru boraviti do 2044. godine!
Prema presudi, Legija je organizovao atentat, Jovanović je bio neposredni izvršilac. Obojica su osuđeni i za pokušaj ubistva Milana Veruovića, šefa obezbeđenja premijera, kao i za udruživanje radi protivustavne delatnosti.
Motiv atentata je, kako je utvrđeno, bio zaustavljanje borbe protiv organizovanog kriminala i sprečavanje otkrivanja zločina u kojima su članovi grupe bili umešani.
Ubistvo premijera Legija je, navedeno je u presudi, organizovao u dogovoru sa vođama "zemunskog klana", Dušanom Spasojevićem i Miletom Lukovićem. Obojicu su, tokom pokušaja hapšenja, ubili pripadnici policije u selu Meljak kod Beograda, 15 dana posle atentata. Prema policijskom saopštenju, Spasojević i Luković su ubijeni, jer su "pružali oružani otpor".
Premijer Đinđić pogođen je hicem u srce 12. marta 2003. godine u 12.25 časova, u dvorištu zgrade Vlade Srbije, a njegov telohranitelj Veruović ranjen je metkom koji ga je pogodio u donji deo leđa. Na njih je pucao Jovanović iz snajperske puške "Hekler&Koh G3", sa prozora zgrade u Ulici admirala Geprata, udaljene oko 130 metara vazdušnom linijom.
Atentatu je prethodio neuspeli pokušaj ubistva premijera 21. februara 2003. godine, na autoputu Beograd - Zagreb, kod hale "Arena", što je takođe obuhvaćeno presudom. Dejan Milenković Bagzi, pripadnik "zemunskog klana", tada nije uspeo da kamionom preseče put vozilu u kojem se nalazio Đinđić i tako omogući pripadnicima JSO-a da "zoljom" raznesu automobil.
Suđenje grupi koja je ubila premijera počelo je 23. decembra 2003. godine i prvi put u Srbiji su saslušani svedoci saradnici, kojih je bilo četvorica - Ljubiša Buha Čume, bivši vođa moćnog "surčinskog klana", Zoran Vukojević Vuk, bivši policajac OUP-a Grocka koji je radio kao šef obezbeđenja vođa "zemunskog klana", Miladin Suvajdžić, poznatiji kao Đura Mutavi, i Dejan Milenković Bagzi.
Sudski postupak su pratile brojne kontroverze, između ostalog, odustajanje sudija i tužilaca koji su u njemu učestvovali, ali i zastrašivanja i ubistva svedoka. Kujo Kriještorac, svedok koji je na dan atentata u Gepratovoj ulici video i prepoznao optuženog Vladimira Milisavljevića, ubijen je 1. marta 2004. godine na parkingu ispred svoje kuće sa desetak hitaca, ispaljenih iz oružja sa prigušivačem, svega nekoliko dana nakon što je dao iskaz policiji.
Svedok saradnik mučen pa spaljen u celofanu
Zoran Vukojević ubijen je 3. juna 2006. na veoma brutalan način, posle otmice u režiji "zemunaca". Kao neposredni ubica osuđen je Aleksandar Simović na 20 godina zatvora. Patolozi su naveli da je telo Vukojevića bilo toliko unakaženo da to dugo nisu videli.
Prebijan, sečen noževima i tako izmasakriran, a još živ, umotan u celofan, zapaljen je i bačen u raku iskopanu pedesetak metara od mesta na kom je nađen u šumi, nedaleko od Aerodroma "Nikola Tesla".
Milorad Ulemek predao se vlastima 2. maja 2004. godine pod nerasvetljenim okolnostima, tvrdeći da se 14 meseci skrivao u podrumu svoje kuće u naselju Filmski grad. Pored organizovanja ubistva premijera, pravosnažno je osuđen na maksimalnih 40 godina zatvora i za ubistvo Ivana Stambolića, bivšeg predsednika Predsedništva Srbije, četvorostruko ubistvo funkcionera Srpskog pokreta obnove na Ibarskoj magistrali, kao i za niz otmica i drugih dela za račun "zemunskog klana".
(Kurir.rs / Informer, T. I.)
NE PROPUSTITE
