Eržebet Elizabet Batori bila je mađarska grofica iz 16. veka i 'najplodniji' serijski ubica u istoriji. Istoričari i danas pokušavaju da nađu smisao u njenom smrtonosnom pohodu. Pre nekih 400 godina, tačnije u avgustu 1614. godine ozloglašena 54-godišnja plemkinja preminula je u kućnom pritvoru u dvorcu Čahtice u današnjoj Slovačkoj, a bila je optužena za ni manje ni više nego 650 ubistava, uglavnom devojaka sa sela i sluga.
Njen izopačeni život inspirisao je brojne priče, filmove i knjige, uključujući i "Drakulu" Brama Stokera. Život 'krvave grofice' pun je šokantnog nasilja, okrutnosti i mučenja. U vreme u koje je Eržebet živela sve je to bilo vrlo uobičajno, pa je tako i njena imenjakinja, kraljica Elizabeta I svoje kraljevske godine odradila tako što je bila odgovorna za stotine pogubljenja i mučenja. Srednjevekovna mučenja bila su praktično deo javnog života, ali Batorijeva je uspela da potuče sve rekorde.
Njenih 650 žrtava obezbedili su joj retku titulu iz tog vremena, a to je - serijski ubica. Prema nekim zapisima, njena je okrutnost čak i za to vreme bila prevelika. Rođena je 1560. godine u jednoj od najbogatijih protestantskih porodica Evrope, a već kao vrlo mala je pokazivala uznemirujuće znakove besa i napade, a mentalne bolesti u njenoj su porodici bile vrlo česte, vrlo verovatno kao rezultat incestuoznih odnosa. Bila je odlična učenica, verila se već sa 11 godina, a navodno je bila brižna majka.
Batori je odrasla u vreme kada je plemstvo imalo moć da odlučuje o životu i smrti svojih sluga, koji su se nekada smatrali imovinom njihovih gazda. Brutalno premlaćivanje bilo je najučestalije, ali grofica je s vremenom razvila daleko zlokobnije metode kažnjavanja. Navodno je i njen suprug učestvovao u varvarstvima, a razmere njene duboke patološke poremećenosti izašle su na videlo tek nakon njene smrti 1604. godine.
Uz pomoć nekoliko svojih sluškinja i glavnog sluge, inače patuljka koji se zvao Ficko, Batorijeva je počela da muči i ubija desetine devojaka sa sela, koje je u svoj dvorac namamila obećanjima da će dobiti posao. Prema pričama svedoka, čija svedočanstva se mogu naći u mađarskim arhivama, žrtve okrutne grofice bile su izložene batinama remenjem, bičevima, noževima i toljagama. Neke su polivali hladnom vodom i ostavili na snegu da se smrznu, drugima bi nabijali eksere ispod noktiju, a kada bi pokušali da ih maknu morali bi da isčupaju i nokte.
Mučenja i ubistva uglavnom su izvršena iz njenog zadovoljstva, dok neki istoričari smatraju da je, osim što je bila psihopata bila i seksualni sadista. U njenim mučenjima je bilo seksualnih elemenata, poput rezanja genitalija, a grofica je posebno devojkama sama znala da odgrize komad mesa sa lica ili ramena.Batorijeva i njeni saradnici su godinama terorisali seljake i čitavo to vreme prolazili nekažnjeno. Prve sumnje su se pojavile kada su počele nestajati mlade devojke iz plemstva i tada su prvi put pripadnici visokog staleža počeli da obraćaju pažnju na glasine koje su kružile o grofici.
Odmah nakon Božića 1610. godine u njen dvorac su upale lokalne vlasti koje su bile užasnute kada su unutra otkrili mrtva ili umiruća tela služavki koje su se nalazile u vrtu i podrumu. Njeni saradnici su završili u zatvoru, sudilo im se, a potom su i sami bili mučeni, i na kraju ubijeni.Batorijeva nije nikada ni osuđena ni optužena, verovatno zbog svoje grofovske titule i kako joj porodica ne bi bila osramoćena. Međutim, zato je završila u kućnom pritvoru u jednoj sobi u dvorcu Čahtice u kom je umrla četiri godine kasnije.
U godinama koje su usledile legende o grofici su samo rasle, a pojavile su se i neke nove, poput one da je zapravo bila vampirica koja se kupala u krvi devica kako bi zadržala svoj mladalački izgled. Nedavno su se pojavili neki istoričari koji tvrde da joj je čitavu priču o mučenjima i ubistvima smestila njena porodica, jer su se hteli da se dočepaju njene imovine.
Ali, krvava grofica nije bila ni vampirica ni žrtva zavere već poremećno ljudsko biće, koje je zbog svog položaja i uticaja u društvu mogla da ostvari svoje najmračnije fantazije.
(Express.hr)
