Poslednji moćni osmanski sultan poznat je po krvavom stilu vladavine i represiji. Ovaj sultan koji je na vlast došao sa 33 godine gajio je strašnu netrpeljivost prema nacionalnim manjinama pa je u celom Otomanskom carstvu postao nepopularan baš zbog represivne vlasti i nasilja prema manjinama. Zbog toga je čak dobio nadimak 'Krvavi' i 'Prokleti' sultan.
Abdul je 2,5 miliona Jermena koliko ih je živelo u Otomanskom carstvu krajem 19. veka i koji su bili hrišćani smatrao glavnim razlogom slabljenja svog Carstva. Po nekim autorima za veme njegove vladavine pobijeno je i do 300.000 Jermena. Drugi pokolj Jermena dogodio se 1915. kad je pobijeni milion i po Jermena. To je bio prvi genocid 20. veka.
Abdul Hamid II. imao je 16 žena i s njima dvadesetoro dece. Sagradio je velebnu palatu Dolmabahče u Carigradu, s raskošnim kristalnim stepeništem. Samo za pozlatu stropova u palati utrošeno je 14.000 kilograma zlata. No kako je palata bila na samoj morskoj obali Bosfora, sultan je postao paranoičan verujući kako bi ga protivnici njegovog režima mogli napasti s mora i ubiti.Stoga se preselio u jednu drugu, zaštićeniju palatu.
U njegovo vreme Osmansko carstvo su nazivali "Bolesnik s Bosfora" jer je za vreme njegove vladavine došlo do strmoglavog pada moći i veličine Osmanlijskog carstva. No, usprkos konzervativizmu i despotskoj vladavini, tokom njegove 32 godine duge vladavine došlo je do modernizacije Osmanskog carstva.
Odlučio je da Nemcima poveri reformu turske vojske. Nemački oficiri su to, prema dogovoru, vrlo profesionalno obavili i Osmansko carstvo je ponovno postalo vojna sila. Za vreme njegovog vladanja Nemci su započeli i gradnju slavne železničke pruge Berlin-Bagdad. Zbog opšteg nezadovoljstva prema sultanu, protivnici Abdul hamida II. udruženi u organizaciju "Mladi Turci" odlučili su da svrgnu sultana. Tako je došlo do sukoba sličnih građanskom ratu u kome se jedan od "Mladih Turaka", kome je vojska bila odana, uputila u pravcu Istanbula, svrgnuvši na današnji dan 1909., godine sultana. Nasledio ga je brat Mehmed V koji će državu uvesti u Prvi svetski rat.
Poslednjih gotovo devet godina života proveo u zarobljeništvu. Umro je 1918. godine, malo pre završetka Prvog svetskog rata u 76. godini života. Osmansko Carstvo potpuno se raspalo ubrzo nakon njegove smrti.
(Dnevno.rs)
