Pronađen je prvi video-snimak "žena za utehu", žena iz Južne Koreje koje su u Drugom svetskom ratu bile seksualne robinje japanskim vojnicima.
Crno-beli snimak iz 1944. godine pokazuje sedam bosonogih žena ispred kuće od cigala, za koju se pretpostavlja da je zapravo bio bordel kog su napravili japanski vojnici u okupiranoj Kini.
Jedna od žena u prljavoj odeći razgovara sa kineskim vojnim zvaničnikom, ostale nervozno gledaju u zemlju, a jedna među njima se pipa po stomaku i vrlo verovatno je trudna, piše BBC. Sve do sada su tek fotografije i priče preživelih bile jedini dokaz korejskog seksualnog ropstva, a o tome da postoji video-snimak počelo je da se govori pre dve godine, kada je i počela potraga za njom i trajala je upravo dve godine dok nije pronađena. Video je snimljen u kineskoj pokrajini Songšan, kada su Amerikanci i Kinezi vratili taj deo od Japanaca.
Tim stručnjaka sa Univerziteta u Seulu uspeli su da prema snimku i starim fotografijama tačno da odrede gde je snimak tačno napravljen, a identifikovali su i žene na snimku, prema njihovim licima pa čak i odeći koju su nosile. Tema seksualnih robinja već je dugi niz godina kamen spoticanja između Japana i Južne Koreje, a Južnoj Koreji će ovaj snimak da posluži kao još jedan u nizu dokaza o postojanju "žena za utehu".
Dve zemlje su 2015. godine sklopile sporazum prema kom je Japan priznao ove zločine, izvinio se Koreji i isplatio 8.3 miliona dolara odštete preživelim žrtvama. Izraz "žene za utehu" nastao je ih japanskom eufemizma "jugun ianfu", kojim se označavaju žene iz različitih etničkih i društvenih sredina koje su postale seksualne robinje japanskim trupama u Drugom svetskom ratu.
Ti vojni bordeli postojali su širom Azije i Pacifika, odnosno na svim područjima koje je okupirala japanska vojska. Žene koje su bile zarobljene u tim bordelima bile su prisiljene da tamo rade, ali i svaki dan da spavaju sa pedesetak vojnika. Osamdeset odsto žena seksualnih robinja bile su iz Koreje, a ostale su bile iz Japana, Burme, Indonezije, Filipina i Tajvana.
Japanske vlasti su verovale da je organizovanje ovih bordela dizalo moral vojnicima, ali i sprečavalo masovna silovanja na okupiranim područjima, nakon iskustava masakra u Nanjingu 1937. godine. Osim toga, na ovaj su način sprečavali i širenje polnih bolesti, jer su bordeli i žene u njima stalno bile pod higijenskim kontrolama.
Međutim, mnoge od tih žena, zbog stalnih inekcija protiv sifilisa koje su dobijale više nisu mogle da imaju decu. Nakon rata mnoge od njih su ubijene, a njihova sudbina je otkrivena tek 1991. godine. Japan je tek 1993. godine priznao postojanje ovih bordela.
(Kurir.rs/Express.hr)
Foto Printscreen Youtube
NE PROPUSTITE
