Ali, čega se oni to zapravo grčevito drže? Tame iz prošlosti, kažu istoričari, koja ukazuje na veliko prokletstvo koje prati britansku kraljevsku porodicu još od doba slavne kraljice Viktorije, a pribojavaju je se baš svi naslednici slavne loze.
Kraljica Viktorija nije bila Britanka, već Nemica
Kraljica Viktorija je bila toliko značajna za svoju zemlju da je po njoj nazvana cela jedna era, a uspešno je ujedinila svoj narod i ojačala monarhiju. Postala je kraljica sa samo 18 godina, a vladala je 63 godine. Viktorija je bila gotovo potpuno nemačkog porekla. Ona potiče od dinastije Hanover koja je vladala Hanoverom i Ujedinjenim Kraljevstvom sve do njene smrti. Njena majka, princeza Viktorija von Sašen-Koburg-Salfeld, bila je Nemica.
Udala se za rođaka
Na prestolu je nasledila svog strica. Oca se nije sećala jer je umro od raka kad je imala 8 meseci. Njen ujak, majčin brat, belgijski kralj Leopold zaključio je da bi bila šteta da nema englesku podršku i savezništvo u budućnosti, a osim toga, naslutio je i potencijalno “ubacivanje” u kraljevsku liniju nasleđivanja u Britaniji, pa tako došao na ideju da svog nećaka Alberta nekako približi Viktoriji. I uspeo je.
Brak Viktorije i njenog prvog rođaka vršnjaka Alberta bio je tako unapred dogovoren, ali se ona ludo zaljubila u čoveka koga su joj drugi odabrali. Princ Albert oborio ju je s nogu i odmah je osetila privlačnost prema njemu. Dobili su devetoro dece (imali su i 42 unučadi), a Albert nije bio samo njen životni saputnik već i značajan politički savetnik iako nikad nije zvanično učestvovao u političkom životu.
Umrla je 1901. godine, u 81 godini i posle 63 godine vladavine. Pored nje su bili sin Edvard VII i unuk, nemački car Vilhelm II. Viktoriju je nasledio njen najstariji sin, Edvard VII. Njegovim dolaskom na tron dinastija Sašen-Koburg-Gota zamenila je dinastiju Hanover. Današnja britanska kraljica Elizabeta II takođe pripada toj dinastiji.
Zbog rastućeg antinemačkog raspoloženja tokom Prvog svetskog rata tadašnji britanski kralj Džordž V je sazvao parlament na kome je donesena odluka da se svim članovima dinastije oduzmu nemačke plemićke titule. Zajedno sa titulama, moralo je biti promenjeno i nemačko ime kraljevske dinastije. Tako su svi potomci kraljice Viktorije u muškoj liniji postali članovi dinastije Vindzor, a njihove nemačke plemićke titule su preko noći zamenjene starim engleskim grofovskim i vojvodskim titulama.
Zanimljiva činjenica je da su tri glavna vladara zaraćenih zemalja tokom Prvog svetskog rata bili ili Viktorijini unuci ili oženjeni njenim unukama. Tako je npr. nemački car Vilhelm II ratovao protiv svog rođaka britanskog kralja Džordža V. A ruski car Nikolaj II Romanov oženio je Vilhelmovu i Džordžovu sestričnu, Viktorijinu unuku Aleksandru. On i nemački car su do izbijanja rata bili jako dobri, a međusobno su se čak oslovljavali sa "Niki" i "Vili".
Bolesti
Prvi zabeleženi slučaj hemofilije bio je kad se rodio princ Leopold 1853 - četvrto dete kraljice Viktorije. Raniji slučajevi bolesti nisu poznati, ali se pretpostavlja da je do mutacije došlo još kod kraljičinog oca, Edvarda Avgusta, vojvode od Kenta.
Kraljica Viktorija je prva poznata članica kraljevske porodice koja je bila prenosilac hemofilije. Isto je važilo i za dve njene ćerke, a udajom su prenele hemofiliju u nemačku, rusku i špansku kraljevsku porodicu.
Upravo je hemofilija odigrala značajnu ulogu u dvorskim krugovima Evrope 19. i 20. veka. Kraljica Viktorija, još i nazivana “bakom Evrope” je imala jednu mutaciju na X hromozomu koja je uzrokovala nedostatak tzv. faktora IX i onemogućavala normalno grušanje krvi. Međutim, samo su njeni muški potomci obolevali od te bolesti, ćerke i unuke su taj defektni X hromozom samo prenosile dalje. Najpoznatiji primer je bila unuka kraljice Viktorije – carica Aleksandra.
Ona je bila supruga ruskog cara Nikolaja II. Nakon rođenja četiri ćerke, peto dete je bio sin Aleksej. Posle su počeli i problemi i otkriveno je da dečak boluje od hemofilije.
Da nije bilo bolesti, ne bi bilo ni Raspućina
Tada nije bilo leka za tu bolest, ali se znalo da se prenosi po ženskoj liniji. Stoga je carica Aleksandra bila vrlo depresivna i nesrećna, okrenula se pravoslavnoj veri i mnogim misticima, među kojima je bio i Raspućin. Smatra se da je on preko carice imao određeni uticaj na carsku politiku Rusije, pa je 1916. godine ubijen.
Rođenje carevića i njegov kratki život podudaraju s vrlo turbulentnim razdobljem ruske istorije i vrlo je moguće da su neke carske odluke, koje su dolazile od cara Nikolaja, bile podstaknute upravo bolešću jedinog sina i prestolonaslednika, u svrhu osiguranja nasleđa carske krune.
Kurir.rs/Express.hr Foto: AP
NE PROPUSTITE
POGLEDAJTE BONUS VIDEO:
Od bajke do tragedije - smrt princeze Dajane i dalje obavijena velom tajne
