Hemijsko oružje će se koristiti za stvaranje lokalne, taktičke prednosti na prvim linijama fronta i neutralisanje nekih prednosti, kao što je snaga vazduha. Zahvaljujući izvanrednim raketama i artiljeriji Severne Koreje, oni se mogu koristiti i izvan bojnog polja. Severna Koreja će verovatno hemijskim oružjem iz dubine napasti Južnu Koreju (ROK), od Demilitarizovane zone do Busana.
Veliki broj sistema prenosa naoružanja onemogućio bi zatvaranje hemijske pretnje KPA tokom rata.
Severna Koreja raščlanjuje oružje za masovno uništenje u različite kategorije upotrebe. Nuklearno oružje je strateško sredstvo odvraćanja čiji je cilj garantovanje sigurnosti dinastije Kim. Severne nuklearne bombe verovatno nemaju operativnu ulogu u ratnom scenariju, jer bi njihova upotreba naterala Južnu Koreju i Sjedinjene Države da sruše severnokorejsku vladu.
Hemijsko oružje, s druge strane, ima operativnu ulogu. Severnokorejske vojne snage redovno se obučavaju za delovanje u hemijskom okruženju, a Severna Koreja proizvodi sopstvenu hemijsku zaštitnu opremu i sisteme za detekciju, od kojih su neki pronađeni za Siriju.
Hemijsko oružje bi se koristilo na više načina, ali primarni cilj je suzbijanje neprijateljske odbrane, omogućavajući KPA da savlada ROK i američke snage. Trupe se bore manje efikasno kada su u hemijskoj zaštitnoj opremi, a odbrana je rasuta kako bi se ublažili efekti hemijskog napada.
S obzirom na nepredvidljivost bojnog polja i posebno hemijskog oružja, severnokorejski planeri će ih koristiti što je moguće ranije u ratu, kada njihova ukupna slika ratišta bude maksimalna. Kako rat odmiče i neizvjesnost raste, upotreba hemijskog oružja postat će manje produktivna, pa čak i kontraproduktivna.
Vrste hemijskih agenasa:
Severna Koreja ima širok spektar agenasa za izbor i od nje bi se očekivalo da svoju upotrebu hemijskih agenasa prilagodi konkretnom zadatku koji je pred njim. Efekti ovog oružja se kreću od privremene onesposobljenosti do smrti.
Južnokorejsko ministarstvo nacionalne odbrane procenilo je 2012. godine da Severna Koreja ima zalihe između 2.500 i 5.000 tona hemijskog oružja. Godišnja proizvodnja se procenjuje na 4.500 tona u mirnodopsko vreme i 12.000 tona u ratno vreme.
Smatra se da Severna Koreja ima hemijsko oružje iz pet principa: pobune, gušenje, krv, žuljevi i nervni agensi. Smatra se da su agensi za kontrolu nereda Adamsite (DM), CN i CS gasovi. Sredstva za nemire i takozvani „suzni“ gasovi treba da rasteraju gomile i generalno nisu smrtonosni za zdrave odrasle osobe.
Smatra se da Severna Koreja takođe ima takozvane agense za gušenje/pluća, gasove koji deluju na respiratorni sistem. Kratkoročna izloženost zahteva hospitalizaciju; produženo izlaganje je smrtonosno. Smatra se da KPA ima pristup i hlor-gasovima i sredstvima za gušenje fosgena.
Takozvani krvni agensi, koji deluju kroz izlaganje ljudskom krvotoku, uključuju cijanovodonik i cijanogen hlorid.
Severna Koreja takođe ima iperit, sredstvo koje stvara rane, koje iritira kožu i područja proizvodnje sluzi, poput očiju i nosa.
Konačno, veruje se da Severna Koreja ima visoko smrtonosne nervne agense, koji deluju tako što ometaju nervni sistem ljudskog tela, što dovodi do gušenja. Veruje se da Severna Koreja ima zalihe nervnih agenasa sarina, somana, tabuna, VM i VKS.
Prema dugogodišnjem analitičaru Džozefu Bermudezu, veruje se da se Severna Koreja specijalizovala za „iperit, hlor, fosgen, sarin i V-agense“.
Sistemi isporuke:
Severna Koreja ima mnoštvo načina za isporuku hemijskog oružja ciljevima, od projektila dugog dometa do komandosa. Pjongjang će imati mogućnost napada na ciljeve u Južnoj Koreji i šire, sa lokacija ne samo u blizini DMZ -a, već i teoretski do ruske i kineske granice.
Važan faktor koji treba uzeti u obzir u ovoj diskusiji su relativno kratki dometi u pozorištu. Korejsko poluostrvo je relativno kratko; od Hiesana na severnokorejskoj/kineskoj granici do južnog vrha Južne Koreje je manje od 500 milja, ili udaljenost od Portlanda, Maine do Baltimora, Merilend. Pjongjang do DMZ -a udaljen je samo 100 stotina milja i samo 120 milja do Seula.
Rakete i projektili su jedan od načina na koji Severna Koreja može isporučiti hemijsko oružje i ima najduži domet. Ministarstvo odbrane SAD procenjuje da 2014. godine Severna Koreja ima manje od stotinu lansera raketa kratkog dometa svih vrsta, uključujući Toksa/KN-02 Viper (derivat ruskog SS-21 Scarab) sa dometom 120 kilometara, i njegova zbirka raketa Skad, sa maksimum domet od 300 do 1000 kilmetara.
Severna Koreja takođe ima manje od pedeset lansera za svoje rakete No Dong. Razvijen pomoću Scud tehnologije, No Dong ima domet od 800 milja, što ga čini korisnim za udaranje iz dubine Severne Koreje na Južnu Koreju i Japan.
Artiljerija je daleko najbrojniji sistem isporuke hemijskog oružja. Veruje se da Severna Koreja ima 5.100 višecevnih raketnih bacača i 4.400 samohodnih artiljerijskih komada. Raketna artiljerija od 122 milimetra ili veća i terenska artiljerija od 152 milimetra ili veća mogli bi ispaliti hemijske granate. Većina artiljerije Pjongjanga bila bi sposobna da izvede hemijske napade.
Narodno vazduhoplovstvo Severne Koreje sposobno je da isporučuje hemijsko oružje vazduhom, ali njegova zastarela flota aviona manje je pouzdana i manje je verovatno da će proći kroz odbranu Južne Koreje nego na drugi način. Takođe će biti jako traženi za konvencionalne misije. Ipak, ima osamnaest Su-7BMK „Fitter“ i trideset dva Su-25 „Frogfoot“ aviona koji bi mogli izvesti hemijske udare.
Veliki broj specijalnih snaga Severne Koreje i njihov značaj za bilo koji ratni plan čine verovatnim da će u određenoj meri raditi sa hemijskim oružjem. Obučeni tehnikama infiltracije, severnokorejski infiltratori mogli bi se koristiti za isporuku hemijskog oružja ili eksploataciju haotičnih posledica hemijskog napada.
Možda postoje načini da Severna Koreja planira širenje hemijskog oružja koji ostaju neotkriveni. Hemijski agensi se mogu isporučivati podmornicom ili dronom. Severna Koreja bi čak mogla da koristi nove, neotkrivene tunelske sisteme za izvođenje hemijskih napada iza južnokorejskih linija.
Ciljevi:
Severna Koreja će upotrebiti hemijsko oružje da promeni odnos snaga na način na koji druge zemlje koriste visoku tehnologiju. Najvažniji ciljevi bile bi južnokorejske snage direktno preko granice, koje bi popunjavale impresivnu graničnu odbranu zemlje. Napadi poput ovih u prilog kopnenoj ofanzivi nastojali bi da se probiju i olakšaju pritisak na Seul i šire.
Vazdušne baze bile bi ključne mete za hemijske napade, jer bi njihovo zatvaranje, čak i privremeno, negiralo ogromnu prednost koju Sjedinjene Države i Južna Koreja imaju u pogledu vazdušne moći. Vazdušna baza Daegu, dom lovačkih bombardera F-15K vazdušnih snaga Republike Koreje, i američke baze Kunsan i Osan verovatno bi bile teško pogođene severnokorejskim raketama.
Južnokorejske luke, poput Busana, takođe će biti mete udara, jer će to biti čvorovi kroz koje će protjecati američko pojačanje. Hemijsko oružje moglo bi se koristiti protiv skladišta rezervista vojske ROK -a, odlažući pojačavanje pojačanja za front.
Severnokorejske specijalne snage mogle bi čak koristiti hemijsko oružje protiv civilnih ciljeva. Napadi na političare, infrastrukturu i druge civilne ciljeve velike vrednosti mogli bi izazvati paniku i gubitak poverenja u vladu. Napadi slični napadu sarinom 1995. u Tokiju u Japanu mogli bi smanjiti civilni moral i izazvati paniku. Uspaničeno civilno stanovništvo će stvoriti ozbiljne probleme, jer civili zapušavaju puteve pokušavajući pobjeći od borbi.
Konačno, američki objekti u Aziji izvan Korejskog poluostrva biće izloženi hemijskom napadu. Hemijski napadi na vazdušnu bazu Kadena, vazdušnu bazu Misava i vazdušnu bazu Iokota u Japanu zaustavili bi protok američkih vazdušnih snaga u region. (Malo je nedostataka u napadu na japansku teritoriju, jer Japanci nemaju ofanzivno oružje.) Slično, napadi na objekte u Iokosuki, Atsugi i Sasebo bi ciljali snage američke mornarice. Guam, baza za američke podmornice i bombardere, nadohvat je severnokorejskih projektila većeg dometa, poput Taepodong-a.
Zaključak:
Da li bi Severna Koreja imala priliku da upotrebi hemijsko oružje? raspad konvencionalne severnokorejske vojske čini upotrebu gasa neophodnijom nego ikad. KAI ima nekoliko „multiplikatora sile“ da poboljša svoju efikasnost na bojnom polju, a još manje njih koje bi samo ona koristila.
Dugo se mislilo da bi upotreba hemijskog oružja izazvala „masovnu odmazdu“ Sjedinjenih Država i Južne Koreje. Međutim, osim upotrebe nuklearnog oružja, potonje sile će već iskoristiti sve što im je na raspolaganju da poraze invazijske snage KPA. Sa stanovišta Severne Koreje, sve dok se ne pređe nuklearni prag, upotreba hemikalija ima mali politički nedostatak.
Neuspeh Zapada da odgovori na hemijsku upotrebu u Siriji pokazao je da su upozorenja o „crvenim linijama“ i upotrebi gasa šuplja. Postoje velike razlike između gasovitih sirijskih civila i američkih trupa, ali je jasno da su neki tabui upotrebe hemijskog oružja istrošeni.
Pretnja hemijskim oružjem Severne Koreje je stvarna i verovatnoća njihove upotrebe u ratu je velika. Kada rat počne, najbolji način za američko -južnokorejske snage da ublaže svoje efekte bio bi degradiranje komande i kontrole Severne Koreje i preuzmanje ofanzive. Ako generalštab NK nije u mogućnosti slati naređenja i primati tačne obavještajne podatke, bit će teško planirati hemijske udare. Brza ofanziva UN-a takođe može zahvatiti sporo pokretne artiljerijske i raketne jedinice.
Najefikasnije sveukupno sredstvo za ublažavanje hemijske pretnje Pjongjanga može biti pregovaranje s oružjem unapred. Ako bi se Sever mogao ubediti da se odrekne većine ili celog svog hemijskog oružja, to bi umanjilo pretnju civilima i vojnicima u ratu, kako na Korejskom poluostrvu, tako i u inostranstvu. To bi uključivalo razgovor sa Severnom Korejom. Ako svet želi da ukine hemijsko oružje Severne Koreje, mora odmah da počne da razgovara sa povučenom zemljom.
Kurir.rs/National Interest
NE PROPUSTITE
