Zločin je izvršen 10. juna 1992. godine, kada je ubijeno najmanje 30 Srba i to na najmonstroznije načine. Ubijane su čitave porodice, a 15 kuća je spaljeno.
Samo tri predratna stanovnika Čemerna su uspela da prežive ovaj pokolj.
Srbi koji su prognani iz Čemerna danas žive daleko od svog zavičaja, a u Čemerno dolaze 10. juna da bi paljenjem svijeća i polganjem venaca na grobove poginulih odali počast žrtvama.
Za ovaj zločin postoji obimna dokumentacija, ali zločinci i dalje nisu izvedeni pred lice pravde. Tužilaštvo BiH drži ove predmete u fiokama, a Haško tužilaštvo nije htelo da procesuira zločince.
Nalog za napad na Čemerno izdao je bivši oficir JNA Jusuf Mušinbegović, a učestvovale su jedinice muslimanske Teritorijalne odbrane iz sela Korita, Mahmutovića Rijeke i Orahova, njih oko 100. Poznati predvodnici muslimanskih zločinaca su Enes Durak i Mirso Bešlija, šumar iz Korita.
Jedna od muslimanskih jedinica koja je učestvovala u ovom zločinu je i Druga četa TO iz Kaknja, koja je brojala oko 40 članova, koje je predvodio Turdija Tuefik Tufo. Pored ovih zločinaca učestvovali su i pripadnici HOS-a, koji su imali štab u Tarčin dolu. Takođe jednu jedinicu je predvodio predratni policajac iz Vogošće, Salkić (rodom iz Slivna), koji je u ovom napadu poginuo.
Čitavom akcijom komandovao je Džemal Hadžić iz TO Breza, a bestijalni napad je išao iz 3 pravca. Prvi iz pravca Korita i Nasića, drugi od Mahmutovića Rijeke putem, a treći iz pravca srpskog sela Čemernica. Između ostalih, u napadu su učestvovale i muslimanske komšije, dozivajući pojedine Srbe imenima, što je unosilo dodatnu zabunu i pometnju.
Više očevidaca zločina u Čemernom je reklo da su na telima ubijenih civila viđeni tragovi oruđa ili tupih predmeta - krampe, motike, toljaga, noževa, viljuški...
U blizini kote Dernek bila je smještena manja jedinica od 30 vojnika VRS, koja je čuvala strateško mesto i 4 haubice. Druga grupa napadača, koja je došla od Mahmutovića Rijeke, putem, napala je kuću gdje je spavala posada. Došlo je do obračuna. Jedan od vojnika VRS, koji je krenuo u pomoć, kaže da je deo posade zarobljen, pa tek potom ubijen.
Napadači su vikali: "Ne pucajte, mi smo vaši!" i po imenima dozivaju neke srpske vojnike, što je unelo zabunu i pometnju. Tako su napadači na prevaru zarobili 30 vojnika, koje su odveli u logore za Srbe u Brezu, odakle se skoro niko nije živ vratio.
Prema priči preživelih Trifkovića, uveče tog dana iz Mahmutovića Rijeke čula se vriska i pesma kojom je proslavljana "pobeda".
Kurir.rs/Zlocininadsrbima.com
Foto: Printscreen RTRS
NE PROPUSTITE
