RIBA LAV, NADUVAČA I PLAVI RAK: Sve više invazivnih vrsta u Jadranu, mnoge imaju otrovne bodlje i mogu da uzrokuju PARALIZU I SMRT

U crnogorskom delu Jadranskog mora sve više je invazivnih vrsta koje štete ekosistemu, ali su i opasnost za ljude, ribare ili kupače.

Dr Ilija Ćetković, saradnik u istraživanju u Laboratoriji za ihtiologiju i morsko ribarstvo kotorskog Instituta, objašnjava da je u crnogorskom delu Jadrana primećen veći broj invazivnih vrsta riba, rakova, algi i drugih organizama.

Sve te vrste zabiežene su i u vodama drugih jadranskih zemalja.

On ističe da najveći broj invazivnih vrsta ulazi u Mediteran, pa zatim i u Jadransko more, kroz Suecki kanal.

- Ove vrste vode porijeklo iz Indijskog okeana i Crvenog mora, a ovaj fenomen se naziva Lesepsijska migracija i dobio je ime po francuskom diplomati koji je učestvovao u izgradnji ovog kanala. Neke vrste dospeju u Jadran i putem drugih izvora, kakve su recimo balastne vode brodova, koje bivaju prosute u Jadran, a potiču iz nekog drugog regiona sveta - objašnjava Ćetković.

Bodlje ribe lav i naduvača pune toksina

Ćetković navodi da je od relativno skoro primećena riba lav, koja ima otrovne bodlje kojima se brani od predatora.

- I sama je predatorska vrsta i predstavlja opasnost za veliki broj prirodnih stanovnika Jadrana. U slučaju ulova, prilikom rukovanja ovom vrstom, treba preduzeti mere kako ne bi došlo do uboda. Takođe, tu su i vrste iz porodice naduvača čiji organi poseduju otrov tetrodotoksin, neurotoksin opasan po čovjeka. Ove ribe se ne smiju koristiti u ishrani ljudi, a treba izbjeći i bilo kakav dodir ili obradu ribe, jer se tako može potencijalno doći u kontakt sa otrovom - upozorava Ćetković.

Ako se dođe u kontakt sa ribom lav, onda mesto uboda treba brzo istisnuti koliko se može i nikako ne stavljati led, nego nešto vrelo, uroniti mesto uboda u vrelu vodu, jer je njen otrov termolabilan, što znači da se na oko 70 stepeni degradira i tako se smanjuje njegovo dejstvo, ističu stručnjaci.

Riba lav razmnožava se tokom cele godine, a nema prirodnih neprijatelja, zbog čega se brzo i uspešno širi. Od februara 2023. godine do danas zabeleženo je šest nalaza ove vrste u crnogorskim vodama, a očekuje se da će se broj viđenja i ulova povećavati.

Uglavnom se zadržava na stenovitom dnu, a njen ubod može da uzrokuje višednevnu bol, znojenje, smetnje u disanju, a u ekstremnim slučajevima i paralizu.

U Hrvatskoj je nadavno uhvaćena riba naduvača, ili riba fugu, na koju upozorava i Ćetković.

Sasvim je moguće da je ova vrsta i u crnogorskom delu Jadrana, pa se preporučuje oprez, ukoliko se primeti.

Ribe naduvače, umesto da pobegnu kada su u opasnosti, koriste svoja elastična tela i sposobnost da brzo unesu ogromne količine vode (pa čak i vazduha kada je potrebno) da se pretvore u gotovo nejestivu loptu nekoliko puta veću od normalne veličine. Neke vrste takođe imaju bodlje na koži da bi bile još manje ukusne. Skoro sve sadrže tetrodotoksin, veoma jak neurotoksin koji može izazvati paralizu nervnog i respiratornog sistema i izazvati smrt.

Sve manje prirodnih neprijatelja, nema pravila gde se i kada mogu sresti

Ćetković naglašava da većina tih vrsta se još uvijek sreće relativno retko u ovom području, nalazi se sporadično i nema pravila, gde se i kada mogu sresti.

Što se tiče njihove kontrole i razmnožavanja, kako kaže, postoji problem, jer deo ovih vrsta nema prirodnog neprijatelja u Jadranu, a i oni stanovnici Jadrana koji bi mogli da igraju tu ulogu imaju jako nisku brojnost, usled dugotrajne i intenzivne eksploatacije ovog basena.

To su različite vrste kirnji i morskih pasa koji se prirodno nalaze u Jadranu, ali tih vrsta je sve manje, što govori o uništavanju bioraznolikosti autohtonih (domaćih) vrsta.

- Praćenje ovih invazivnih vrsta se vrši isključivo kroz prijave ulova ribara ili njihovog viđenja u ekosistemu. Zato apelujemo na građane da Institutu dostave slike svake njima nepoznate vrste ribe ili drugog morskog organizma, kao i da ih ni u kojem slučaju ne konzumiraju pre nego dobiju odgovor o kojoj vrsti se radi. Zbog veoma niske brojnosti većine invazivnih vrsta, nije moguće sprovoditi detaljnija naučna istraživanja, jer se ne može doći do dovoljnog broja primeraka. A zbog veličine i nedostupnosti morskih ekosistema, može se reći da ne postoji način na koji je moguće ukloniti neku invazivnu vrstu iz određenog regiona kada se ona pojavi. Njihovu brojnost je u određenoj meri moguće regulisati izlovom ili određenim akcijama ciljanog sakupljanja - navodi Ćetković.

Ugrožene domaće vrste, štete i za ribare i ekonomiju

Ove vrste, kako kaže ovaj stručnjak kotorskog instituta, nesmetano se razmnožavaju i mogu napraviti štetu domaćim vrstama, bilo kroz zauzimanje ili izmenu njihovih staništa ili kroz kompeticiju za resurse hrane.

- Takođe, vrste predatorskih karakteristika, kao što je riba lav, direktno utiču na smanjenje brojnosti domaćih vrsta putem svoje ishrane. Još uvek ne možemo da procenimo stvaran uticaj ovih vrsta na stanovnike Jadrana, međutim, postoje softveri koji se koriste za procenu njihovog potencijalnog uticaja na određeni region, koristeći podatke o klimatskim karakteristikama ciljnog regiona i biologiji same invazivne vrste. Institut je već objavio naučne radove na ovu temu vezane za vode Crne Gore, ali i učestvovao na izradi radova sa takvom tematikom na nivou Jadranskog mora - naglasio je Ćetković.

Ove vrste, kako objašnjavaju u institutu, predstavljaju glavnu pretnju autohtonim vrstama u Evropi, a svake godine nanose štetu vrednu milijarde evra evropskoj ekonomiji. Budući da invazivne unesene vrste ne poštuju granice, akcija na evropskom nivou je djelotvornija od aktivnosti na nivou država članica i institut je u tom smislu uključen u nekoliko programa.

Jedan od upečatljivih invazivnih organizama u Jadranu je i plavi rak (Callinectes sapidus) koji nanosi velike štete ribarima uništavajući im ulove i ribolovne alate. Pored rakova i riba u Jadran je dospelo i mnoštvo drugih organizama, a značajnije su zelene alge iz roda Caulerpa, tzv. tumor Mediterana.

(Kurir.rs/RTCG/Preneo: N. V.)

Bonus video: