Naš poznati pesnik i pisac Vasile Vasko Popa rođen je u Grebencu kod Bele Crkve, 29. juna 1922. godine. Po etničkom poreklu je bio Rumun.
Osnovnu školu i gimnaziju završio je u Vršcu. Upisao je Filozofski fakultet u Beogradu, a studije nastavlja u Bukureštu i Beču. Za vreme Drugog svetskog rata bio je zatvoren u nemačkom koncentracionom logoru u Zrenjaninu. Nakon završetka rata diplomirao je na romanskoj grupi Filozofskog fakulteta u Beogradu. Bavio se i novinarstvom.
Prve pesme objavljuje u listovima Književne novine i Borba.
Njegova prva zbirka pesama Kora (1953), uz 87 pesama Miodraga Pavlovića, smatra se početkom srpske posleratne moderne poezije.
Očiju tvojih da nije
Očiju tvojih da nije
Ne bi bilo neba
U malom našem stanu.
Smeha tvoga da nema
Zidovi ne bi nikad Iz očiju nestajali.
Slavuja tvojih da nije
Vrbe ne bi nikad
Nežno preko praga prešle.
Ruku tvojih da nije
Sunce ne bi nikad
U snu našem prenoćilo.
Posle Kore, Popa je objavio sledeće zbirke pesama: Nepočin polje (1956), Sporedno nebo (1968), Uspravna zemlja (1972), Vučja so (1975), Kuća nasred druma (1975), Živo meso (1975), Rez (1981) kao i ciklus pesama Mala kutija (1984), deo buduće zbirke Gvozdeni sad, koju nikad nije dovršio.
Od 1954. do 1979. godine radio je kao urednik u izdavačkoj kući Nolit u Beogradu. Slaganjem usmenog nasleđa, igara i zagonetki, Popa je stvorio poseban pesnički jezik moderne srpske poezije. Priredio je zbornike: Od zlata jabuka (1958), Urnebesnik (1960), Ponoćno sunce (1962).
Kalenić
Otkuda moje oči
Na licu tvome
Anđele brate
Boje sviću
Na ivici zaborava
Tuđe senke ne daju
Munju tvoga mača
U korice da vratim
Boje zru
Na lakoj grani vremena
Otuda tvoj inat lepi
U uglu usana mojih
Anđele brate
Boje gore
Mladošću u mojoj krvi
Prevođen je na 19 jezika i proglašavan je za jednog od najvećih svetskih pesnika. Vasko Popa je jedini domaći pesnik kome je celokupno stvaralaštvo objavljeno u Engleskoj i Americi. Član Srpske akademije nauka i umetnosti, nazivali su ga "jezičkim čudotvorcem i poslednjim velikim originalnim pesnikom".
U Vršcu, 29. maja 1972. godine osnovao je Književnu opštinu Vršac i pokrenuo neobičnu biblioteku na dopisnicama, nazvanu „Slobodno lišće“. Iste godine izabran je za dopisnog člana Srpske akademije nauka i umetnosti. Jedan je od osnivača Vojvođanske akademije nauka i umetnosti (14. 12. 1979) u Novom Sadu.
Duško Radović je imao običaj da u nekoliko reči opiše svoje kolege pisce, a za Vaska Popu je rekao "Vasko Popa je najproganjaniji srpski pisac. On je prognan u - Gradski komitet!"
Beograd
Bela si kost među oblacima
Ničeš iz svoje lomače Iz preorane humke Iz razvejanog praha
Ničeš iz svoga nestanka
Sunce te čuva U zlatnom svome ćivotu Visoko nad lavežom vekova
I nosi te na venčanje Četvrte rajske reke Sa tridesetšestom rekom zemaljskom
Bela si kost među oblacima Kost kostiju naših
Preminuo je 5. januara 1991. godine i sahranjen je u Aleji zaslužnih građana na Novom groblju.
(Kurir.rs)
NE PROPUSTITE
Bonus video:
