BERLIN - Džordž Kluni i njegova "Operacija: čuvari nasleđa" (The Monuments Men), o nacističkoj pljački umetničkih dela za vreme Drugog svetskog rata, zapalili su juče 64. Berlinale.
Fanovi su već u ranim jutarnjim satima zaposeli ograde duž crvenog tepiha kojim su se glumci prošetali nekoliko sati kasnije. Obožavaoci su se tiskali i ispred ulaza u hotel u kojem je filmska ekipa održala konferenciju za štamu.
"Operacija: čuvari nasleđa", u kojem pored Klunija, koji je i reditelj filma, glume Kejt Blančet, Met Dejmon, Džon Gudman, Bil Marej i Žan Dižarden, predstavljen je van konkurencije na Berlinalu.
Kluniju je ovo peto ostvarenje koje je režirao nakon filmova "Ispovest opasnog uma" (2002), "Laku noć i srećno" (2005), "Prljava igra" (2008) i "Martovske ide" (2011). Zasnovan na romanu Roberta M. Edsela i Breta Vitera, "Operacija: čuvari nasleđa" je priča o grupi stručnjaka, kustosa, galerista i umetnika, koju je američki predsednik Ruzvelt poslao u Evropu kako bi pronašla na stotine hiljada umetničkih dela koja su nacisti ukrali i zaštitila na hiljade drugih od savezničkih bombardovanja. 
Film ima poseban odjek u Nemačkoj gde je nedavno u stanu jednog 80-godišnjaka, u Minhenu, pronađeno 1.400 dela, među kojima slike Matisa i Šagala, koje su nacisti konfiskovali Jevrejima za vreme Drugog svetskog rata."Biće pronađeno još umetničkih dela, jer mnogo njih još nedostaje, a verovatno se nalaze po podrumima", kazao je Kluni na konferenciji za štampu.
"Reč je o dobroj priči, kao što ih Holivud voli. Pomislio sam da bih mogao da je ispričam, iako u početku nije bilo lako ubediti producente sa pričom o ukradenim umetničkim delima", naveo je on. Slavni glumac je otkrio da je "Operacija: čuvari nasleđa" i svojevrsni omaž filmovima koje je voleo da gleda u detinjstvu, poput "Topova sa Navarona".
Ozbiljnost teme nije sprečila Klunija i njegovog dugogodišnjeg scenaristu Granta Heslova da naprave film koji je više zabavan nego što se može svrstati uz "Šindlerovu listu". Kluni je izrazio i nadu da će njegovo ostvarenje, koje je u Berlinu imalo svoju evropsku premijeru, biti bolje primljeno na starom kontinentu nego u Sjedinjenim Američkim Državama gde ga je kritika donekle sasekla.
