U ovom “priručniku za podrivanje suverenih država” nema područja koje nije obuhvaćeno, od finansija i ekonomije, do tradicije, kulture, religije i svih pora društvenog života. Za područja za koja se obično misli da se njima bavi CIA, utvrđeno je da su na udaru Međunarodnog monetarnog fonda i Svetske banke, za koje Vikiliks navodi da je dovedena u sumnju njihova nezavisnost kao glavnih međunarodnih finansijskih institucija.
Opširni dokument otkriva da je 2008. postojala “vizija” političke krize u Venecueli, a u završnom delu se objašnjava kako se ovim “nekonvencionalnim načinom ratovanja”, kako ga zovu Morov i Kejsi, uticalo na političke procese od Vijetnama do Avganistana ’80-ih i dalje, kao i u ostalim američkim intervencijama u svetu. Dokument, naravno, baca senku i na tvrdnje koje svakodnevno slušamo o hiperinflaciji i ekonomskoj krizi u Venecueli kao posledici loše uprave, jer potvrđuje tezu da, sve da je vlada u Karakasu i htela, nije mogla ništa da učiniti po tom pitanju.
U tom smislu su tačne tvrdnje onih koji podsećaju da je još za vreme vladavine ga Čaveza vlada Venecuele trebala da krene putem "dedolarizacije" i raskida ekonomskih veza sa SAD, da se oslobodi američkog dolara i sebi osigura nova tržišta. Ništa od toga nije urađeno i operacija Vašingtona, uz pomoć MMF i Svetske banke, bila je samo još jedan rutinski posao za američku vladu.
Američka vojska između ostalog koristi glavne globalne finansijske institucije, Svetsku banku, Međunarodni monetarni fond (MMF) i Organizaciju za ekonomsku saradnju i razvoj (OECD), kao “oružje” za promovisanje svojih interesa u inostranstvu, otkriva tajni vojni priručnik iz 2008. godine.
Deo priručnika “Finansijski instrument nacionalne moći i nekonvencionalni američki rat” napisan je u septembru 2008. godine, a Vikiliks je dokument objavio još u decembru iste godine. Sada ponovno skreće pažnju na dokument, koji opisuje kao “američki priručnik za sprovođenje državnih udara”, s obzirom na to da objašnjava trenutnu političku krizu u Venecueli, kao i godine kampanje ekonomskog pritiska koji je Vašington vodio protiv ove latinoameričke zemlje.
Deo dokumenta koji je Vikiliks naveo pod naslovom “Finansijski instrument nacionalne moći i nekonvencionalni američki rat” navodi kako i na koji način globalne institucije mogu da služe kao sredstvo ekonomskog ratovanja za vreme sukoba, uključujući i opšti rat širokih razmera, i kako uticati na politike i prisiliti na saradnju vlade suverenih država. Takođe se ističe da Kancelarija za kontrolu stranih sredstava američkog trezora, koja nadzire američke sankcije nametnute drugim zemljama, kao što je u ovom slučaju Venecuela, “ima dugu istoriju sprovođenja ekonomskog rata.”
U priručniku stoji kako američka vojska “shvata da pravilno integrisana manipulacija ekonomskom silom može i mora da bude sastavni deo nekonvencionalnog ratovanja”. Osim toga, ističe da Savet za nacionalnu bezednost, koji trenutno vodi Džon Bolton, “snosi glavnu odgovornost za integraciju ekonomskih i vojnih instrumenata nacionalne moći Sjedinjenih Država u inostranstvu.”
Priručnik otvoreno priznaje ono što su mnogi analitičari tvrdili decenijama, a to je da su “nezavisne” finansijske institucije, kao što su Svetska banka i MMF, zapravo produžena ruka za sprovođenje sile od strane američke vlade. Dodaje se i da ove dve institucije služe ostvarenju američkih geopolitičkih ciljeva u inostranstvu, kao što tvrdi Vitni Veb, novinarka i analitičarka portala Mint Press News.
Primer je, prema njenom mišljenju, Svetska banka koja ima sedište u Vašingtonu i čiji je predsednik uvek bio američki državljanin, a direktno ga je birao predsednik te zemlje. Vašington je ujedno i najveći deoničar banke, zato su SAD jedini član sa pravom veta, a američki ministar finansija Stiven Mnučin ujedno je i neslužbeni guverner Svetske banke. MMF je takođe u velikoj meri pod uticajem Vašingtona, koji je njegov najveći deoničar i plaća najveću naknadu za održavanje institucije, podseća Vitni Veb i upozorava kako te organizacije svoje zajmove i potpore mogu koristiti za “okupaciju” zaduženih naroda.
U tom smislu, analitičarka naglašava da s obzirom na blisku vezu između američke vlade i tih institucija “ne bi trebalo da iznenadi” da venecuelanska opozicija i Huan Gvaido, koji se proglasio “privremenim predsednikom” što je podržao i Vašington, zatraže sredstva od MMF za finansiranje njegove paralelna vlade. Prema mišljenju novinarke Veb, to je “vrlo značajno”, jer pokazuje da je glavni cilj Gvaida, osim privatizacije ogromnih rezervi nafte u Venecueli i ponovno povezivanje zemlje sa dužničkom mašinerijom koju kontroliše Amerika.
Meta ovog “finansijskog oružja” bio je i Ekvador, čiji je sadašnji predsednik Lenin Moreno zemlju pokušao da vrati u milost i nemilost Vašingtona pa je sproveo je “reviziju dodele azila” osnivaču Vikiliksa, Džulijanu Asanžu. Za ovaj “ustupak” MMF je Morenu obećao pregovore o 10 milijardi dolara zajma.
U popis je uključena i Argentina, koja je prošle godine dobila najveći kredit za spašavanje u istoriji Međunarodnog monetarnog fonda, uveliko na nagovor Sjedinjenih Država.
Ukratko, iako je Pentagonov priručnik za korišćenje finansijskih institucija kao alata u nekonvencionalnom ratu objavljen pre više od deset godina, on je važan podsetnik da je takozvana “nezavisnost” tih finansijskih institucija obična iluzija i da su one jedno od mnogih “finansijskih oružja” koje američka vlada redovno koristi kako bi slomile volju za nezavisnošću ili čak srušila suverene i osiromašene vlade, zaključuje Vitni Veb.
Kurir.rs/Logično
Foto Stock
NE PROPUSTITE
