Film "Ima jedan tim" je prilika mladim igračima da shvate šta znači Partizan i crno-beli dres. Podsetio bih na tri čoveka koji su bili veoma važni za tim i klub da ostvari fantastičan uspeh. Tadašnji predsednik kluba, pokojni Radojica Nikčević dao mi je odrešene ruke da vodim tim, pokojni Dragiša Šarić je značio i kad nije igrao.
Šarić je sportsku karijeru počeo u matičnom Radniku iz Bjeljine, da bi po dolasku na studije ekonomije u Beograd nastavio u Ušću, odakle ga trener Božidar Maljković sa sobom odvodi u Radnički. Na Crvenom krstu ostaje od 1981.do 1987. godine.
Nakon toga u sezonama 1987-1991 Dušan Ivković ga zove u novosadsku Vojvodinu u njenoj najušpesnijoj eri, a vrhunac sportske karijere doživljava 1992. godine kada sa Partizanom postaje klupski prvak Evrope.
"Još samo osam sekundi. Dva poena prednosti za Špance. Đorđević... Tri poena, tri poena, vreme je isteklo... 71:70... Ja u svojoj karijeri ovo nisam doživeo... Partizan je šampion Evrope".
Ovako je čuveni Dragan Nikitović prokomentarisao finiš jedne od najuzbudljivijih završnica u istoriji Kupa šampiona.
Trojkom Aleksandra Đorđevića košarkaši Partizana savladali su tog 16. aprila 1992. godine u Istanbulu Huventud rezultatom 71:70 i osvojili Kup šampiona.
Popularni "Sale nacionale" dobio je loptu ispod svog koša osam sekundi pre isteka vremena, pretrčao tri četvrtine terena i pored Tomasa Đofreze pogodio čudesnu trojku.
Bila je to kruna više nego čudne sezone. Zbog ratnog okruženja crno-beli su morali da igraju svoje mečeve kao domaćini u predgrađu Madrida Fuenlabradi, a samo je jedan od devet mečeva igrao u Beogradu. Pre dve godine, podstaknuti ovim podvigom, novinari "Kanala plus" snimili su dokumentarni film "Partizan iz Fuenlabrade".
Partizan se u četvrtfinalu namerio na Kinder iz Bolonje i savladao ga 2:1. U polufinalu je pao Filips rezultatom 82:75 (Danilović 22, Đorđević 21), a u finalu favorizovani klub iz Badalone 71:70 (Danilović 25, Đorđević 23). MVP turnira bio je sadašnji predsednik Partizana Predrag Saša Danilović.
Šarić, kao iskusan zatim igra u Profikoloru iz Pančeva (polufinale prvenstva Jugoslavije), Honvedu (prvak Mađarske), Beobanci (1994-1997), da bi 1999. godine u tridesetdevetoj godini proveo sezonu na dalekom Islandu.
Nakon duge i uspešne igračke karijere popularni Šara počinje da se bavi trenerskim poslom i prvi angažman mu je bio u beogradskom klubu Lavovi 2001-2002. godine.
Godinu kasnije prelazi u Vojvodinu, u kojoj, kao pomoćni i prvi trener provodi naredne dve godine.
Beogradski klub Vizura, koji je naslednik Ušća u kojem je započeo košarkašku karijeru u Srbiji, preuzima 2005 godine i uvodi ga u Prvu ligu da bi sledeće godine izborio plasman u Super ligu.
Godine 2007. nakratko trenira KK Mega Ishrana, a zatim prelazi u KK Partizan, gde je kao pomoćni trener Dušku Vujoševiću radio sve do iznenadne smrti na odmoru u Puli u julu 2008 godine.
Po završetku sportske karijere ljubav prema košarci nastavio je u ekipi veterana Beograd igrajući iz zadovoljstva sa prijateljima 2003 godineu Opatiji veterani Beograda sa Šarom su bili prvaci regionalne lige.
Uz sve sportsku Šara je posedovao još veće ljudske kvalitete. Privržen porodici, požrtvovan otac sinu Petru, uzoran suprug Biljani. Gde god je bio, ostavio je tragove koji odišu dobrotom, blagošću, trpeljivošću i svuda je sticao prijatelje koji ga se sećaju sa radošću što su ga poznavali i sa tugom što je prerano otišao.
Dragiša Šarić je preminuo na letovanju u Puli, 19. jula 2008. godine, a Beograd dugi niz godina organizuje memorijalni turnir veterana koji nosi njegovo ime i na kom i danas igraju neki od njegovih saigrača i prijatelja.
Kurir sport
NE PROPUSTITE
POGLEDAJTE BONUS VIDEO:
