Prištinska Koha ponovo tvrdi da su srpske svetinje na Kosovu i Metohiji u srednjem veku građene iznad "drevnih ilirskih i arberijskih hramova".
Koha tako, na primer, navodi, pozivajući se na istraživanja izvesnog Edija Šukrijua, da je Crkva Bogorodice Ljeviške u Prizrenu sagrađena na temeljima ranijeg hrama, navodeći da je "poznato da je kralj Milutin 1307. godine prisvojio katedralnu crkvu Svete Petke (Srbi je zovu Bogorodica Ljeviška) u Prizrenu, u kojoj je bilo sedište Prizrenske episkopije.
Dodaje se da je Crkva Svete Petke sagrađena na hramu bazilici iz rimskog perioda V-VI veka i na temeljima ranije crkve iz XI i XII veka, a da je svoju savremenu formu stekla nakon rekonstrukcije od strane srpskog kralja Milutina (1307), koji joj je promenio ime, posvetivši obnovu svetici.
Koha takođe tvrdi da Crkva Bogorodice Ljeviške nosi nekoliko različitih imena koja su se koristila u različitim periodima i jezicima tokom života crkve, a to su: albanski - Sveta Prenda, Sveta Prena/Šeneprena, Sveta Petka;
Grčka crkva; srpski - Sveta Petka, Sveta Bogorodica Ljeviška; turski: Džuma Džamija.
Šukriju tvrdi da je arheološka i arhitektonska istraživanja sproveo istraživač S. Nenadović tokom 1950-1952. godine i da je utvrdio tri faze gradnje: ranovizantijska bazilika, vizantijska bazilika iz 13. veka i obnovljena crkva 1306/07. godine.
Koha smatra da istraživanja Šukrijua potvrđuju da je razvoj crkve Svete Petke u Prizrenu imao devet faza i da je taj hram postojao i pre rimskog perioda.
Kurir.rs/Tanjug
NE PROPUSTITE
