Martovski pogrom se može porediti sa progonom koji su Srbi u Krajini doživeli u avgustu 1995. godine, ocenio je za Kosovo onlajn istraživač - saradnik Instituta za političke studije u Beogradu, istoričar Stefan Radojković, dodajući da je nakon 17. marta 2004. godine povratak Srba gotovo zaustavljen.
Radojković je istakao da je 17. mart 2004. godine jedan od najvećih zločina nad Srbima u novijoj srpskoj istoriji.
„Pogrom od 17. marta se može porediti i treba se porediti sa progonom koji su Srbi u Krajini doživeli u avgustu. 1995. godine. Samo deset godina kasnije neki od tih prognanika iz Oluje su bili ponovno prognani i 1999. godine u junu, i onda se to isto ponovilo i u martu 2004. godine. Tako da, veze između ta dva pogroma i proterivanja i etničkih čišćenja faktički određenih delova u tom trenutku Hrvatske, a ovde delova Savezne Republike Jugoslavije su apsolutno u novijoj istoriji Srbije najveći zločini“, rekao je Radojković.
Posle martovskog pogroma povratak Srba je gotovo zaustavljen i to je prva posledica dešavanja od 17. marta, ocenio je Radojković, dodajući da je druga da se od marta 2004. godine kada je reč o razgovarima i pregovorimo o statusu podrazumevala nezavisnost prištinske adminisracije, a treća da su urbane sredine, osim severnog dela Kosovske Mitrovice, ispražnjene od Srba, Roma i Aškalija.
„Povratak Srba koji su proterani sa Kosova ili koji su interno raseljeni na kosovu je apsolutno zaustavljen martovskim pogromom. Do 2004. godine je postojala kakva-takva inicijativa da se Srbi koji su, ili u centralnoj Srbiji, ili u nekim delovima Kosova, vrate u svoja prebivališta, međutim, to od marta više nije. Mi i dan danas živimo tu posledicu između ostalog. Isto tako mi živimo posledicu toga danas da je martovski pogrom doveo do promene mišljenja međunarodne zajednice o kosovskom problemu, gde do marta 2004. godine postojali su razgovori o nekoj smislenoj autonomiji, samupravi, što je i apsolutno odgovarajuće i u skladu sa međunarodnim pravom, ali od marta 2004. godine, a pogotovo od jeseni 2005., kada se razgovara o pregovorimo o statusu zapravo se podrazumeva nezavisnost prištinske administracije i to su dve najkonkretnije posledice. Treća posledica je ono što je meni onako specifično, da su urbane sredine, sem severnog dela Kosovske Mitrovice ispražnjene, ne samo od prisustva Srba, nego i od Roma, Aškalija i drugih koji su tada percipirani `kao saradnici Srba`“ istakao je Radojković.
Kurir.rs/Kosovo online
Preneo: R.J.
NE PROPUSTITE
