Kurir počinje serijal o srpskoj fudbalskoj svetinji zvanoj - večiti derbi. Prva utakmica fudbalera Crvene zvezde i Partizana o kojoj pišemo, bila je ona 13. po redu odigrana na stadionu u Humskoj 6. decembra 1953. godine.
Utakmica je odigrana u okviru 13. kola Prve savezne lige u sezoni 1953/54. Partizan je u ovaj meč ušao kao favorit jer je pre ove utakmice napravio seriju od devet uzastopnih pobeda sa čak 42 postignuta gola.
Meč je odigran na stadionu JNA, a Partizan je samo formalno bio gost. U to vreme fudbaleri Crvene zvezde bili su domaćini svojih utakmica na fudbalskom igralištu JNA, jer njen stadion još nije bio izgrađen.
Utakmica je ostala zapisana u istoriji kao najubedljivija pobeda nekog tima u večitim derbijima, jer je kluv vojske Jugoslavije slavio rezultatom 7:1. Po dva gola za Partizan postigli su Branko Zebec, Antun Herceg i Prvoslav Mihailović, dok je jedan gol dao Stjepan Bobek. Utešni pogodak za crveno-bele bilo je delo Koste Tomaševića. Nakon ove utakmice Partizan je dobio nadimak „Parni valjak“.
Partizan je sa klupe vodio trener Milovan Ćirić koji će naredne sezone 1954. sesti na klupu upravo Crvene zvezde. Crno-beli igrali su u sastavu: Slavko Stojanović - Čedomir Lazarević, Ratko Čolić, Zlatko Čajkovski, Miodrag Jovanović - Antun Herceg, Božidar Pajević, Prvoslav Mihailović - Miloš Milutinović, Stjepan Bobek, Branko Zebec.
Crvenu zvezdu trenirao je Boško Ralić, rođeni Ličanin iz Plaškog koji je pre Drugog svetskog rata, u prvenstvu Kraljevine Jugoslavije, igrao za zagrebačku Konkordiju. Te 1953. na mestu glavnog trenera zamenio je legendarnog Ljubišu Broćića koji je te godine na turneji po Egiptu emigrirao iz Titove Jugoslavije.
Fudbaleri Crvene zvezde igrali su u sledećem sastavu: Petar Krivokuća - Miljan Zeković, Siniša Zlatković, Branko Stanković, Ljubiša Spajić - Jovan Cokić, Stevan Veselinov, Kosta Tomašević - Antun Rudinski, Rajko Mitić, Borislav Kostić.
Iako je bila zima, utakmica je odigrana po lepom vremenu i solidnom terenu. Stadion je bio pun, na tribinama je bilo više od 55.000 ljdi, a Partizan je od prvog do poslednjeg minuta bio bolji rival, čime je opravdao epitet favorita pre početka meča. Kako je napisao čuveni novinar Politike Ljubomir Vukadinović, razlika u klasi između dva tima bila je toliko očigledna, da kod rezultata 3:1 za Partizan, niko od igrača i navijača Crvene zvezde nije verovao u preokret.
- Sedam prema jedan – to je potpuno realan rezultat i tačna je slika onoga što se dešavalo na terenu. Nije to mala stvar sa 7:1 tući jedan tim koji uživa takav ugled kao Crvena zvezda. Takav podvig postiže se samo zalaganjem celog tima i odličnom formom. A, baš takav je bio tim Partizana. U njemu nije bilo slabog igrača - napisao je Vukadinović.
Treba pomenuti da je Partizan te sezone imao fantastičan sastav, posebno napad u kojem su igrala tri neverovatna igrača Milutinović - Bobek - Zebec. Na sredini terena špartali su neumorni i lucidni Antun Herceg i Prvoslav Mihajlović. Odbranom je komandovao Zlatko Čajkovski.
Crvena zvezda je te sezone u potpunosti promenila tim, jer su iz stare ekipe ostali samo Branko Stanković i Rajko Mitić, koji je imao nesreću da se na derbiju povredi, jer je istegao mišić. Nije u klubu više bilo Tihomira Ognjanova, Bele Palfija, Branislava Vukosavljevića, Josipa Takača... Legendarni Kosta Tomašević bio je na kraju karijere, a po završetku sezone napustio je Beograd i otišao u subotički Spartak. Jedan od osnivača Crvene zvezde i član startnih 11 Predrag Đajić gledao je meč sa tribina zbog povrede.
I jedna zanimljivost. Fudbaleri Partizana igrali su tada u dresovima bordo-plave boje, po ugledu na CSKA iz Moskve, koji su kao i tim iz Humske bili vojni klub. Crvena zvezda je igrala u svojim tradicionalnim crveno-belim dresovima.
Na kraju valja podsetiti da Partizan te godine ipak nije osvojio titulu. Prvak je bio zagrebački Dinamo koji je imao 42, a klub iz Beograda 41 bod. Crvena zvezda je bila treća sa 38 bodova. Te godine liga je bila proširena na 14 klubova, a Partizan je bez trofeja ostao zbog četiri vezana nerešena ishoda u martu i početkom aprila. Ako je za utehu Partizan je bio najefikasniji tim, sa čak 77 postignutih golova, a po prvi put (i jedini do raspada SFRJ) desilo se da ima četvoricu igrača sa dvocifrenim brojem golova. Stjepan Bobek dao je 21 gol, Branko Zebec 15, Miloš Milutinović 14, a Prvoslav Mihailović 11.
Dinamo iz Zagreba te godine došao je glave Partizanu i u Kupu, izbacivši ga u četvrtfinalu, Meč je posle 90 minuta završen rezultatom 5:5, iako su Zagrepčani vodili 5:2, nekih 25 minuta do kraja. U regularnom delu meča Stjepan Bobek i golman Slavko Stojanović promašili su dva jedanesterca, uz jedan neiskorišten u penal seriji.
Kurir sport/A. R.
NE PROPUSTITE
