HAG - Hrvatska nema nijedan jedini dokaz kojim se može potkrepiti njena tvrdnja za genocidne namere Srbije, istakao član srpskog pravnog tima Vilijem Šabas.
On je u nastavku rasprave pred Međunarodnim sudom pravde po uzajamnim tužbama za genocid Srbije i Hrvatske dodao da to nije slučaj kada je u pitanju hrvatski tadašnji držvni i vojni vrh.
Ukazujući na praksu Haškog tribunala, kao specijalizovanog suda za ratne zločine na prostoru bivše Jugosdlavije, Šabas je podsetio da niko od Srba nije ni optuzen za genocid u Hrvatskoj.
S druge strane, bivši predsednik Hrvatske Franjo Tuđman je umro pre podizanja optužnice u Hagu, pa se takav zaključak ne može odnositi i na njega imajući u vidu njegove zabeležene izjave o istrebljenju Srba iz Hrvatske.
On je tokom jednočasovong govora pred 17 sudija MSP-a pokazao da ne postoje dokazi o kriminalnim planovima Srbije protiv hrvatskog stanovništva, već da Hrvatska predstavlja sudu izjave opoziciog lidera kao što je Vojislav Šešelj i minornog političara tog vremena Milana Paroškog.
Nasuprot tome Šabas je podsetio na izjave protiv srpskog stanovnistava u transkriptu sa sastanka na Brionima, gde je predsednik Hrvatske Tuđman sa vojnim vrhom spremao operaciju Oluja" usmerenu na genocid nad Srbima u Krajini. Nekoliko dana kasnije opracija je usledila...
Kanadski profesor je ukazao da ne može biti ozbiljnog poređenja između izjava na Brionima u 1995 - kako Hrvatska zamišlja da uništi srpsko stanovništvo iz Krajine, kao i relativno šturim primedbama koje Hrvatska pripisuje Srbiji,
Beogradski advokat Novak Lukić govorio je pred 17 sudija Međuanrodnog suda pravde o ulozi JNA u poslednjim danima SFRJ, tvrdeći da Srbija nije imala nikavu kontrolu nad JNA.
Takođe je ustvrdio da su besmislena poređenja koja daje hrvatska između JNA i kasnije Vojske Jjugoslavije formirane nakon formiranja SRJ.
Citirao je deo iz knjige generala Veljka Kadijevića da su Slobodan Milosević i Borislav Jović, kao zvaničnici Srbije, preuzeli kontrolu nad JNA tek 6. januara 1992, kad su on (Kadijević) kao i Stipe Mesić i Ante Marković napustili savezne organe.
"JNA nije delovala u Hrvatskoj po prethodno dizajniranom planu Velike Srbije.To je van svake sumnje", naglasio je Likić.
Prema njegovim rečima ona je štitla delove stanovništva koji je podržavao SFRJ i bio u opasnosti onih koji su hteli da se Federacija raspusti kroz konflikt.
Ti akti JNA su, kako je naveo, bili ponekad u korelaciji sa interesima srpskog rukovodstva, ali nikada po naredbi, nalogu, pod kontrolom ili bilo kom vidu zavisnosti.
Na početku sukoba , postupajući u skladu sa nalozima svog komandanta - Predsedništva SFRJ, JNA je odigrala ulogu neutralnog mirotvorca, što je u slučaju Mrkšić i drugi i slucaj Martić zaključilo i pretresno veće haškog tribunala.
Prepodnevna sesija završena je izlaganjem člana srpskog tima Dušana Ignjatovića koji je obrazložio nedostatak odgovornosti Republike Srbije za zločine koje su u Hrvatskoj činile paravojne formacije, a podsetio i na napore Srbije da se pred Haškim tribunalom procesuiraju svi odgovorni za počinjene zločine.
Ignjatović je istakao da tvrdnja Hrvatske da je JNA imala kontrolu nad svim vojnim operacijama oružanih formacija u SAO Krajini mora da bude odbačena jer nije potkrepljena nikakvim dokazima niti se zasniva na činjenicama.
Pored JNA drugi učesnici konflikta bili su i oružane formacije Krajine, uključujući MUP Krajine, dobrovoljačke jedinice (paramilitarne) i TO Srpske jedinice, ukazao je Ignjatović i detaljno analizirao veze svake od njih sa JNA.
U popodnevnom delu zasedanja šef pravnog tima Srbije Saša Obradović će predstaviti srpsku protivtužbu podnetu sudu 4. januara 2010. nakon čega će se sudu obratiti i ostali članovi pravnog tima.
On je u ponedeljak u uvodnom izlaganju odgovorio na hrvatske optužbe i osporio kredibilitet dokaza koje je Hrvatska predstavila sudu.
Obradović je podsetio je da od samog početka spora, hrvatska tužba protiv Srbije podneta sudu u vreme NATO bombardovanja izgleda cinično, jer su Srbi žrtve genocida u Hrvatskoj od 1991. do 1995. godine, iako je i dosta Hrvata propatilo tokom konflikta, izrazivši tom prilikom i žaljenje za sve žrtve.
Usmena rasprava, koja je počela 3. marta izlaganjem hrvatskog pravnog tima, biće zaključena 1. aprila, pošto će od 20. marta uslediti druga rudna prezentovanja argumenata sudu oba pravna tima.
To je završnica spora koji je počeo još 1999. godine podnošenjem hrvatske tužbe Međunarodnom sudu pravde protiv Srbije.
Hrvatska, predvođena tadašnjim predsednikom Franjom Tuđmanom, je 2. jula 1999. godine pokrenula postupak pred MSP protiv tadašnje SRJ zbog navodnog kršenja Konvencije o sprečavanju i kažnjavanju zločina genocida tokom oružanih sukoba na teritoriji te Republike od 1991. do 1995. godine.
Srbija je odgovorila kontratužbom 2010. koja se zasniva na istom činjeničnom i pravnom osnovu na kome je podneta hrvatska tužba, odnosno na Konvenciji o sprečavanju i kažnjavanju zločina genocida.
Raspravom predsedava predsednik MSP-a sudija iz Slovačke Petar Tomka. Usmenoj raspravi, prethodila je dugogodišnja pisana rasprava koja se odvijala putem podnošenja pisanih podnesaka sudu, kao što su: tužba, odgovor na tužbu, konratužba, odgovor na nju, a sve uz obimnu dokumentaciju na više desetina hiljada stranica.
