Zahvaljujući kameri italijanskog majora Karla Ravniča u Nikšiću je ovekovečen herojski čin zarobljenog komesara čete nikšićkog odreda Ljuba Čupića, koji se, prezirući smrt, u lice smeje četnicima i Italijanama sa strelišta.
Na društvenim mrežama pojavila se manje poznata fotografija crnogorskog heroja sa gubilišta."Ko iskreno i strasno ljubi istinu, slobodu i otadžbinu, neustrašiv je kao Bog..." Serija fotografija sa strijeljanja Ljuba Čupića, koje je snimio okupatorski oficir, Karlo Ravnič, rodom iz poznate plemićke porodice iz Rijeke, predstavlja jedno od najsnažnijih svedočanstava antifašističkog otpora i postala je simbol prkosa, simbol slobodoljubivosti i nepokora, pisao je crnogorski publicista Budo Simonović.U žestokim borbama aprila 1942., koje su partizani vodili oko Nikšića s Italijanima i četnicima, na Kablenoj glavi, zahvaljujući izdaji, zarobili su dvoje prekaljenih partizanskih boraca, 29-godišnjeg studenta prava Beogradskog univerziteta Čedomira - Ljuba Čupića, komesara čete i mladu partizanku Joku Baletić.Nakon višednevnih tortura i pokušaja da od njih izvuku priznanje i otkriju bilo kakve podatke o ustaničkim jedinicama i planovima, oboje su osuđeni na smrt i 9. maja 1942. odvojeno pogubljeni u Nikšiću.Joka Baletić je obešena ispod brda Trebjesa, Ljubo Čupić streljan na ivici nikšićkog groblja. Njihovo držanje na gubilištu ih je vinulo u sazvežđe besmrtnih, donelo im oreol narodnih heroja, a da to nije bila propaganda pobednika nepobitno potvrđuju fotografije sa njihovog pogubljenja na kojima se vidi kako se Ljubo Čupić prezrivo smejao u lice dželatima.Ravnič, koji je u duši antifašista, nakon kapitulacije Italije nije odložio oružje već ga je okrenuo protiv Hitlerovog nacizma i fašizma.
On je stao u stroj čuvene divizije "Garibaldi" i rame uz rame sa jugoslovenskim partizanima nastavio borbu sve do oslobođenja Jugoslavije i sloma Hitlerove osvajačke mašine. Vremenom je postao i komandant te brigade, ali se nikada nije odvojio od kamere.
(RT CG)
