U Prijedoru se krajem maja obeležavaju dva datuma - osnivanje koncentracionog logora Sušica, u kom je zatvarano, mučeno, silovano i ubijano muslimansko stanovništvo sa područja Vlasenice i ostalih podrinjskih opština, i Dan belih traka, datum kad je Krizni štab opštine Prijedor naredio nesrpskom stanovništvu da stavi bele trake oko ruke i obeleži kuće i stanove belim čaršavima.
Masovni zločini u Prijedoru započeli su krajem aprila 1992. godine, kada su srpske snage preuzele vlast, a dokazano je da je u tim zločinima ubijeno 102 dece, koja su izvođena ispred kuća i streljana zajedno sa članovima svojih porodica. Najmlađe dete ubijeno u Prijedoru imalo je tri meseca, a najstarije sedamnaest godina. Neki od optuženih za ove ratne zločine i dalje žive mirno među nama, neki obavljaju visoke državne funkcije, a nikome od njih ni najmanje ne smeta sećanje na ono šta su učinili, naredili ili sproveli.
Ovog leta, međutim, u Prijedoru je održano sećanje na još jedan datum - zajednička manifestacija Vlade Republike Srbije i Vlade Republike Srpske, kojom je obeleženo sećanje na žrtve hrvatske vojne akcije „Oluja“, u kojoj je stradao i prognan veliki broj civila. I, kao i uvek, umesto da ovo bude povod da se oda pošta žrtvama, da se suočimo sa prošlošću, sagledamo sva ratna dešavanja, uz puno prihvatanje odgovornosti prema svom narodu i drugim narodima, i ove godine je obeležavanje „Oluje“ poslužilo isključivo za širenje mržnje prema susedima, javne snove o velikoj Srbiji, žal za ratnim vremenima, veličanje zločina i zločinaca iz sopstvenih redova, zastrašivanje običnog naroda i zveckanje oružjem i prizivanje ratova u kojima će ginuti neka nova deca. Naravno, kao i svaki put, tuđa deca.
Dok je negator genocida i poštovalac ratnih zločinaca Milorad Dodik držao svoj zapaljivi velikosrpski govor, na ekranu iza njega smenjivale su se slike koje je trebalo da predstavljaju stradanja srpskog naroda tokom „Oluje“. Međutim, slike iza njega su prikazivale bošnjačke izbeglice i jedva živu decu iz enklave Žepa, a fotografiju su podelili i Dodik i Aleksandar Vučić na svojim nalozima na društvenim mrežama tvrdeći da je reč o srpskim izbeglicama, srpskoj deci i srpskim žrtvama. Svega nekoliko dana nakon toga saznalo se i za još jednu monstruoznu manipulaciju. Naime, Radio-televizija RS je u aprilu ove godine emitovala prilog u kom se vidi spisak koji je napravio Republički centar za istraživanje rata, ratnih zločina i traženje nestalih lica u opštinama Srpskog Sarajeva, na kom se nalaze imena 106 „srpske dece“ koje je, prema tvrdnjama ovog centra, ubila Armija BiH. Onima koji se bave ovom tematikom i koji su živote posvetili utvrđivanju istine o ubijenoj deci opkoljenog Sarajeva već na prvi pogled bilo je jasno da se na spisku nalaze i imena dece za koju je dokazano i dokumentovano da ih je u opkoljenom gradu ubila Vojska RS. Radi se o Marku Lukiću (11 godina), Mirjani Malešević (16 godina), Damiru Dodiku (17 godina), Igoru Maleševiću (osam godina), Danijelu Kovačeviću (16 godina) i Vitomiru Sokniću (17 godina). Dodikova propaganda je procenila da ta imena zvuče dovoljno srpski, da ubijena deca imaju odgovarajuća imena i odlučila da ih stavi na spisak „naših“ žrtava, bez obzira na to što su i njihove ubice „naše“.
NE PROPUSTITE
