Ispitivanja kremiranih ostataka 25 ljudi iz neolitskog perioda, koji su sahranjeni na području Stounhendža, pokazuju da je polovina njih uopšte nije živela u blizini drevnog spomenika.
Ukupno desetoro njih potiče sa zapada Britanije, od kojih pet iz jugozapadnog Velsa, odakle je i tip kamena ugrađen u spomenik.
Ostalih 15 osoba su verovatno "lokalci" iz regija Viltšir i Stounhendž, ali i deca, ili drugi rođaci zapadnih Britanaca.
Istraživanje je predvodio belgijski naučnik Kristof Snek.
"Određene biološke informacije mogu da prežive visoke temperature (kremiranje) i zato smo uspeli da utvrdimo poreklo ostataka", rekao je.
Stounhendž se nalazi na Uneskovoj listi svetske baštine i jedan je od najimpresivnijih praistorijskih megalitskih spomenika na svetu kako zbog veličine tako i zbog arhitektonske sofisticiranosti. Izgrađen je u fazama od 3000. do 2300. pre nove ere.
Iako će uvek postojati debata o njegovom značenju, glavna teorija sada je da je reč o cerimonijalnom grobnom mestu ili centru za lečenje. Ipak, jedno od glavnih pitanja i dalje ostaje nerešeno - kako je ogromno kamenje uopšte dovučeno na tu lokaciju.
Kurir.rs/RT Foto: Reuters
NE PROPUSTITE
