Uz britanskog prirodnjaka Dejvida Atenboroua, Vilsona su smatrali jednim od vodećih svetskih autoriteta kada je reč o prirodnim naukama i zaštiti životne sredine.
Vilson je rođen u južnoj američkoj državi Alabami i već sa deset godina počeo je da proučava insekte. U šumi je provodio sate, prikupljajući bube i leptire.
Kao profesor i entomolog 70 godina je proveo na Harvardu i tokom svoje plodne naučne karijere otkrio više od 400 vrsta mrava.
Izazvao je kontroverze kada je 1975. objavljena njegova knjiga "Sociobiology: the New Synthesis" i kada su neki naučnici zaključili da Vilson implicira da je ljudsko ponašanje, poput altruizma ili neprijateljstva određeno genima, odnosno "prirodom", a ne okolinom ili odgojem. Tadašnji kritičari su tu teoriju osudili kao odjeke eugenike.
Pojam eugenika nastao iz starogrčkog 'eu' - dobro i 'genos' - loza i označava korišćenje znanja o ljudskoj genetici da bi se uticalo na stanovništvo i zdravstvenu politiku čiji je cilj povećati udeo pozitivni gena i smanjio uceo negativnih. Krajnji je cilj poboljšanje određenih svojstava ljudske vrste.
Sociobiologiju je Vilson definisao kao "sistematsko proučavanje biološke osnove sveukupnog društvenog ponašanja". Primenjujući principe evolucije na razumevanje društvenog ponašanja životinja, uključujući i ljude, Vilson je utemeljio sociobiologiju kao novo naučno područje.
Kontroverza sociobiološkog istraživanja je u primeni na ljude. Teorija daje naučne argumente protiv doktrine "tabule rase" prema kojoj se ljudi rađaju bez urođenog mentalnog sadržaja i prema kojoj je na povećanje ljudskoga znanja uticala kultura koja je ujedno i pomogla u preživljavanju.
Kurir.rs/Agencije
NE PROPUSTITE
