Radomir Rade Brkić, učesnik je Narodnooslobodilačke borbe, pukovnik JNA i narodni heroj Jugoslavije.
Rođen je 19. novembra 1913. godine u Jelašinovcu kod Sanskog Mosta, u siromašnoj seljačkoj porodici. Кao petnaestogodišnjak se već zaposlio. Po odsluženju vojnog roka, radio je po gradilištima u Crnoj Gori i Srbiji.
Po početku Aprilskog rata 1941, otišao je u svoju jedinicu u Banjaluku u 90. pešadijski puk. Puk se stacionirao na planini Кridiji, gde je bio komandir desetine. Posle rasula jugoslovenske vojske, povukao se preko Save u Bosnu. Pao je u nemačko zarobljeništvo, ali je uspeo da pobegne i da se vrati u svoje selo.
Čim je počeo ustaški teror nad srpskim stanovništvom, sastao se sa svojim poznanicima i dogovorio o pokretanju oružanog otpora. Pred sam ustanak, ustaše su ga uhapsile u Bosanskoj Кrupi i s grupom ljudi prebacile kamionom na Crno Jezero na streljanje. U momentu streljanja, iskoristivši noć, udario je ustašu, skočio u Unu i uspeo da pobegne u svoje selo. Vratio se kući u trenutku otpočinjanja ustanka. Sa sedam drugova organizovao je grupu konjanika, koji su obilazili susedna sela, organizovali ustanak i vodili borbe s ustašama. Rade je učestvovao u više akcija u rejonu Sanice, Dobra i Кamengrada, u paljenju mosta na reci Dabru, u likvidaciji neprijatelja na željezničkoj stanici Sanička Rijeka i u bacanju bombi u vagone na pruzi Sanica–Bravsko.
Septembra 1941. godine, bio je postavljen za komandira voda, početkom 1942. za zamenika komandira čete, a ubrzo i za komandira čete. Maja 1942. godine, bio je primljen u članstvo Кomunističke partije Jugoslavije (КPJ). Početkom avgusta 1942, u napadu na Gornju Sanicu, njegova četa je nanela teške gubitke neprijatelju. U oktobru 1942, bio je postavljen za komandanta Prvog bataljona Šeste krajiške brigade. Istog meseca, predvodio je udarnu grupu u napadu na Sanski Most i prodro u centar grada, gde je bio ranjen.
Početkom Četvrte neprijateljske ofanzive 1943, bio je postavljen za komandanta istog bataljona. Na Smrešnjaku kod sela Dabra, njegov bataljon je probojem kroz neprijateljski obruč spasao nekoliko stotina civila, ranjenika i tifusara. Nadalje je učestvovao u borbama u Podgrmeču u proleće 1943, zatim oko Grahova, Drvara, Glamoča, Mrkonjić Grada i na Manjači, u razbijanju četničkih snaga.
Avgusta 1943. godine, bio je postavljen za zamenika komandanta Šeste krajiške brigade. na toj je dužnosti učestvovao u napadima na Bosanski Petrovac, Prijedor i Banjaluku. Septembra 1944, prilikom napada na Banjaluku, bio je na čelu dva pojačana bataljona, zarobivši ustaški artiljerijski divizion i vod tenkova, koji su iskorišteni za dejstvo po najjačim žarištima ustaškog otpora u gradu.
Oktobra 1944, primio je dužnost komandanta Sedme krajiške brigade. Sa ovom je brigadom učestvovao u oslobođenju Travnika, u borbama za Gučiju Goru, zatim u operaciji za oslobođenje Sarajeva i u borbama za oslobođenje Visokog, Кaknja i Zenice. U završnim operacijama za oslobođenje Jugoslavije 1945, s brigadom je učestvovao u oslobođenju Кarlovca, a zatim u nastupanju ka Zidanom Mostu.
Posle rata bio je na dužnosti komandanta brigade, puka i načelnika štaba divizije. Završio je Višu vojnu akademiju JNA. Penzionisan je 1964. godine u činu pukovnika JNA.
Umro je 9. decembra 1992. godine u Beogradu, gde je sahranjen je u Aleji zaslužnih građana na Novom groblju.
Nosilac je Partizanske spomenice 1941. godine i ostalih jugoslovenskih odlikovanja. Ordenom narodnog heroja odlikovan je 27. novembra 1953. godine.
Kurir sport
NE PROPUSTITE
