Nazivi meseci koje mi danas upotrebljavamo u Evropi, ali i širom sveta ustanovljeni su u klendaru starog Rima pre više vekova. Sami nazivi su nedosledni i sakupljeni iz raznih epoha, pa većina ljudi ni ne zna da se upravo tu krije jedna "greška".
U kalendaru koji mi koristimo pet meseci nosi nazive po bogovima rimskog Panteona - Janus, Februs, Mars, Maja, Junona. Za dva meseca imena u svoju čast su stvorili carevi - jul (Gaj Julije Cezar) i avgust (Gaj Oktavijan Avgust).
Aprilu ime dolazi od glagola (latinski "aperire", što znači raskrivati), a četiri meseca imaju numeričke nazive - septembar, oktobar, novembar i decembar. Upravo tu se potkrala "greška" jer su ta "brojčana imena" neodgovarajuća zbog toga što se deveti mesec naziva sedmim (septembar), deseti osmim (oktobar), jedanaesti devetim (novembar), a dvanaesti desetim (decembar).
Prvi rimski kalendar u vreme Nume Pompilija je imao samo deset meseci. Tako je i bilo predviđeno da septembar bude sedmi, oktobar osmi... Problem je nastao već posle Nume kada su uvedena još dva meseca i to na početak godine koja je do tog trenutka počinjala u martu. Pre ovog meseca tada su "umetnuti" januar i februar.
Niko se nije setio da se mesecima koji su imena nosili po svojim rednim brojevima, imena usklade sa njihovim novim mestom u godini. Tako je sedmi mesec postao deveti, osmi deseti, deveti jedanaesti, a deseti dvanaesti.
Kurir.rs
NE PROPUSTITE
