Kako su manastiri Žiča, Manasija, Ljubostinja, Studenica, Sopoćani, Gračanica dobili ime? Jedan po prvom susretu, a jedan po despotu kojeg su poredili sa carem

Srpski manastiri su na ponos našem narodu, ali i celome čovečanstvu. A kako su neki od njih dobili imena? Obično po toponimu pokraj kojeg su nastali, ali ima i drugih primera.

Staro ime glasi Житьча, жидьча - mesto gde se živi.
Manastir datira iz prve polovine 13. veka, a podigao ga je Stefan Prvovenčani nedaleko od Kraljeva.

Manastir Sopoćani

Ime potiče od slovenske reči sopot što znači izvor. Podignut je nedaleko od izvora reke Raške.

Ktitor manastira je kralj Stefan Uroš I, sin kralja Stefana Prvovenčanog, koji je oko 1260. tu podigao crkvu i posvetio je Svetoj Trojici.

Manastir Gračanica

Ime potiče od rudarskog sela odnosno istoimene reke Gračanice ili Gradčanice (gradac - gradčansko) jer je nastao ispod grada (Sokola).

Podigao ga je kralj Milutin između 1315. i 1321. godine i posvetio Uspenju Presvete Bogorodice.

Manastir Studenica

Ime potiče od istoimene reke, od reči studen - hladan.

Osnovao ga je 1186. godine srpski župan Stefan Nemanja

Manastir Manasija

Mnogi ga nazivaju i Resava, jer je podignut blizu reke Resave.

Naziv Manasija nosi po svom ktirortu despotu Stefanu Lazareviću, koje su zbog njegove mudrosti upoređivali sa starozavetnim carem Manasijem.

Manastir je sazidan 1418. godine.

Manastir Ljubostinja

Manastir je zadužbina kneginje Milice iz 1388. godine kod Trstenika.

Po jednom predanju manastir je nastao kao spomen kneginje Milice na mestu gde je prvi put srela kneza Lazara (ljubvestin - mesto ljubavi).