Samo u prvoj godini rata muslimanske snage iz Srebrenice su napale i zapalile oko 50 srpskih sela. Gotovo da nema većeg hrišćanskog praznika na koji pripadnici Armije BiH nisu počinili zločine nad srpskim narodom na području Srebrenice i okolnih mesta. Jedan od prvih koji je označio početak srpskog stradanja u Podrinju, počinjen je na Đurđevdan 1992. godine.
Tog dana u osvit zore, muslimanske snage pod komandom Nasera Orića napale su sela Blječeva kod Bratunca i Gniona kod Srebrenice i ubili petoro Srba. Prema svedočenju preživelih, svoju monstruoznost Orićevi bojovnici pokazali su na starijima i nenaoružanima.
Godinama kasnije, konkretno, 26 godina kasnije, nekadašnji pripadnici Armije Bosne i Hercegovine, Naser Orić i Sabahudin Muhić, pravosnažno su oslobođeni krivice za ubistva Srba, počinjena 1992. godine na području Srebrenice i Bratunca.
Branimir Kojić, predsednik Organizacije porodica poginulih i nestalih civila Srebrenice, bio je gost emisije "Crna hronika" i tom prilikom je ispričao svoje iskustvo i sećanja na te strašne događaje.
- Živeli smo normalno sa našim komšijama pre rata. Srebrenica je tada bila etnički mešovita zajednica. Moji roditelji su radili u gradu bez ikakvih problema. Srebrenica je imala većinu muslimanskog stanovništva, ali Srbi su tu živeli vekovima i mnogo stradali tokom Prvog i Drugog svetskog rata. Svuda su stratišta, u Brežanima, Zalazju, Skelanima, spomenici iz 1942. i 1992. godine. Porazno je da su nas u poslednjem ratu ubijali potomci onih koji su ubijali naše dedove - započeo je Kojić.
Kojić ističe da su u ovom ratu Srbi stradali na pravoslavne praznike, i da je jedan od tih koji je činio zločine bio pripadnik ustaške vojske, deda Ćamila Durakovića, bivšeg načelnika opštine Srebrenica. Duraković, koji nosi ime po svom dedi, koristi svaku priliku da minimizira srpske žrtve, kaže Kojić.
Govoreći o zločinima nad srpskim stanovništvom između 1992. i 1995. godine, Kojić se priseća izveštaja čuvenog patologa, doktora Zorana Stankovića, koji je govorio o stravičnim masakrima:
"Ljudi su bili do te mere izmasakrirani da je većinu tela jedva veštačio i jedva su uspeli da identifikuju članove porodice"
Kojić navodi primer Nenada Rankića, koga su zavezali za drvo, palili led lampom i ubili, kao i malog Slobodana Stojanovića, kome je Elfeta Veselji napravila krst na telu nožem. Elfeta Veselji je za taj zločin osuđena na deset godina zatvora.
- Imamo fotografije, ali one nisu za medije. To su strašne slike koje normalan čovek ne može da zamisli. Sećam se leševa sa odsečenim glavama, rukama, nogama. Odsečeni p**** organi, postavljeni u usta. Nešto što normalan čovek ne može da uradi drugom biću - rekao je Kojić.
Kojić se priseća svog detinjstva i gubitka oca:
- Moj otac je ubijen u Kravici, pre krvavog Božića. Kravica je nekoliko puta napadana, simbol srpstva. Moj otac je ubijen od komšija iz susednog sela - istakao je Kojić.
Kao dete, Kojić je preživeo mnoge strahote i oskudicu:
- Sećam se da smo bili gladni, majka nas je pokrivala nekim ogrtačem, nismo imali ni jastuke, ni ćebad. Uvek smo se sklanjali kad su napadali, nikada nismo napadali. Majka je radila kao čistačica, nismo imali ništa. Vojnici su nam davali svoje obroke - naveo je Kojić.
Kojić završava svoju ispovest sećanjem na borbu za opstanak:
- Podrinje je dolina crnih marama. Nikada neću zaboraviti te strašne trenutke, ali moramo pričati o ovome da bi se sačuvala istina i da se ovakvi zločini nikada ne ponove - naveo je.
Zabranjeno preuzimanje dela ili čitavog teksta i/ili foto/videa, bez navođenja i linkovanja izvora i autora, a u skladu sa odredbama WMG uslova korišćenja i Zakonom o javnom informisanju i medijima.
Kurir.rs
NE PROPUSTITE
Bonus video:
