Nakon duge i hrabre borbe sa teškom bolešću juče je preminula novinarka i književnica Slavica Lazić (1958–2024).
Rođena je u Beogradu, u učiteljskoj porodici Tanasijević. Detinjstvo je provela u Pančevu, gde je završila osnovnu školu i gimnaziju.
Pored žurnalistike, koja će postati njen životni poziv, u mladosti se bavila i amaterskim filmom. Režirala je osam filmova, od kojih je film „Lavirint“ predstavljao ondašnju Jugoslaviju na međunarodnom festivalu UNIKA, u Azerbejdžanu.
Studije novinarstva je završila na Fakultetu političkih nauka u Beogradu. Još u toku studija aktivno je pisala u omladinskim i studentskim listovima. Kasnije će biti saradnik mnogih naših poznatih novina i magazina, od kojih posebno treba pomenuti Intervju, Ilustrovanu politiku, Stav, Srpsku reč, Telegraf i dr. Osamdesetih i devedesetih godina će raditi intervjue sa mnogim istaknutim intelektualcima (Borislav Pekić, Aleksandar Saša Petrović, Mića Popović, Nikola Milošević, Vladeta Jerotić, jrm. Atanasije Jevtić, David Albahari i mnogi drugi), koji se danas smatraju antologijskim.
Od početka 2000-ih se podjednako aktivno i uspešno bavila i odnosima s javnošću.
Bila je članica Udruženja novinara Srbije i Udruženja književnika Srbije.
Poslednjih dvadesetak godina pretežno je sarađivala sa medijima Srpske Pravoslavne Crkve. Bila je stalni član Pravoslavlja, novina Srpske Patrijaršije, a na raduju Arhiepiskopije beogradsko-karlovačke Slovo ljubve je uređivala i vodila emisije „Pravoslavlje“ i „Prepoznavanje“. Gotovo da ne postoji značajna ličnost iz sveta nauke, umetnosti, kulture, sporta itd, čije je stvaralaštvo vezano za hrišćansku duhovnost, koja nije bila njen sagovornik.
U arhivama medijskih kuća u kojima je Slavica Lazić radila nalazi se više od tri stotine njenih intervjua, reportaža i autorskih tekstova. Talentom i predanim radom, ostavila je doista značajan trag u srpskoj, posebno crkvenoj, žurnalistici. Njeni mnogobrojni prilozi važna su svedočanstva za razumevanje duhovnih kretanja na ovim prostorima poslednjih četrdesetak godina.
Jedan mali broj njih ona je sakupila i objavila u knjizi "Licem k licu" (Beograd 2014), prvom od nekoliko planiranih tomova. Knjiga je naišla na izuzetan prijem, o njoj su govorili ili pisali počivši patrijarh Irinej, sadašnji mitropolit Joanikije, akademici Vladeta Jerotić, Matija Bećković, Vasilije Krestić i dr.
Treba pomenuti da je Slavica Lazić bila i jedan od aktera duhovnog preporoda osamdesetih godina. Sa svojim suprugom, počivšim đakonom dr Miloradom M. Lazićem, od ranih osamdesetih je bila aktivni član liturgijske zajednice u manastiru Vavedenju, u kojem su tada, kao mladi jeromonasi, služili učenici oca Justina – Amfilohije (Radović), Atanasije (Jevtić), Irinej (Bulović) i dr. Sredinom osamdesetih, Amfilohije (Radović) postaje episkop banatski. Tada iz Beograda za Vršac s njim odlaze Milorad i Slavica sa decom, a Milorad ubrzo postao njegov prvi đakon.
Od rane mladosti do samog kraja trudila se da svojim radom crkveni život srpskog naroda učini kultivisanijim i raznovrsnijim, a intelektualni život duhovnijim. Već sada je jasno da njen trud nije bio uzaludan.
Kako reče veliki pesnik, „nema smrti, ima seoba“. Zato neka je Gospod, u kojeg se čitavog života uzdala, prihvati u naručje svoje.
Sahrana će se održati u utorak, 9. aprila na groblju Lešće, od 11.30 sati.
NE PROPUSTITE
