HAG - Žalbeno veće sudije Teodora Merona donelo je odluku kojom je poništilo oslobađajuću odluku Pretresnog veća, kojom je Karadžić bio oslobođen za genocid po opštinama.
Naime sudija Meron je vratio na snagu optužbu kojom se tereti Karadžić po prvoj tački optužnice i odbija preostale žalbene tužilaštva, a predmet vraća Pretresnom veću.
To je konačna međupresuda Karadžiću, koga je prvostepeno veće u junu prošle godine oslobodilo po tački optužnice za genocid nad muslimanima i Hrvatima u opštinama Bratunac, Foča, Ključ, Prijedor, Sanski Most, Vlasenica i Zvornik.
Apelaciono veće, na čelu sa američkim sudijom Teodorom Meronom koji je i predsednik Tribunala, presudilo je da je prvostepeno veće pogrešilo. U vezi sa zločinima koje srpske snage, po izvedenim dokazima, jesu počinile - uključujući progon i istrebljenje, prvostepeno veće je juna 2012. godine utvrdilo da nema dovoljno dokaza da ti zločini nisu bili počinjeni s "genocidnom namerom" - da se Muslimani i Hrvati "unište u potpunosti ili delimično kao etničke grupe".
Sudija Meron je, saopštavajući presudu, naznačio da je, u ovoj fazi postupka - u kojoj se dokazni materijal tumači po najpovoljnijem kriterijumu za tužioce, postoji dovoljno dokaza da su zločini u sedam opština počinjeni s namerom da se Muslimani i Hrvati unište kao etničke grupe, u potpunosti ili delimično. Po današnjoj presudi, postoji dovoljno dokaza da su snage bosanskih Srba nesrpskom stanovništvu nanosili teške telesne i psihičke povrede, pritvarajući ga pod uslovima nepodnošljivim za opstanak cele etničke grupe ili njenih delova. Kao primer, Apelaciono veće je navelo da su u logoru Keraterm kod Prijedora srpske snage držele 570 pritvorenika u jednoj sobi.Sudija Meron naglasio je da brojni dokazi potvrđuju da su u srpske snage u sedam opština nezakonito pritvarale nesrbe, pod neljudskim uslovima, prebijale, podvrgavale seksualnom nasilju, uz manjak hrane i medicinske nege, a sve u nameri da ih unište kao nacionalne grupe. Presudom je, međutim, utvrđeno da Tužilaštvo nije izvelo dovoljno dokaza da su masovna ubistva Muslimana i Hrvata počinjena s "genocidnom namerom", već u nameri da oni budu prognani. Kao dokaz da je Karadžić, zajedno sa drugim učesnicima u udruženom zločinačkom poduhvatu, imao "genocidnu nameru", Apelaciono veće je navelo njegove izjavu uoči rata u BiH o tome da će Muslimani "nestati" ako dođe do sukoba. Karadžić je, po prihvaćenim dokazima, govorio i da je namera bosanskih Srba da se "reše neprijatelja u svojoj kući - Muslimana i Hrvata".
U dokazni materijal uvedena je i izjava - sudija Meron nije precizirao čija - da je "doneta odluka da se trećina Muslimana ubije; trećina pokrsti u pravoslavlje; a trećina da ode, tako da svi nestanu iz BiH". U apelacionoj presudi, pominju se i izjave komandanta VRS Ratka Mladića da je "njegova briga da Muslimani potupno nestanu", kao i predsednika Skupštine RS Momčila Krajišnika da "želi da ih pobije sve" - kako ga je citirao predsednik Srbije Slobodan Milošević.
Preostalih deset tačaka optužnice terete Karadžića za genocid u Srebrenici; za progon Muslimana i Hrvata širom BiH; za terorisanje civila u Sarajevu kampanjom artiljerijskih i snajperskih napada i za uzimanje za taoce pripadnika mirovnih snaga UN, 1992-95. godine.
Pretresno veće Haškog tribunala započelo je u 15 časova izricanje konačne međupresude bivšem predsedniku Republike Srpske Radovanu Karadžiću za genocid u Srebrenici, kao i više opština u BiH.
U kontekstu ove žalbe Žalbeno veće smatra da bi u uzimanje dokaza najpovoljnijem svetlu moglo pokazati da je Karadžić imao genocidnu nameru kao i drugi članovi udruženog zločinačkog poduhvata.
Međupresudu Sudsko veće donosi u skladu sa pravilom 98 bis pravilnika Haškog tribunala, koje kaže da Veće može osloboditi optuženog za više tačaka optužnice ako zaključi da nema osnova za osudu optuženog".
Karadžić je 11. juna podneo zahtev za izricanje oslobađajuće presude po svim tačkama optužnice u skladu s pravilom 98bisPravilnika.
Na pretresu održanom 28. juna 2012. Pretresno veće je izreklo oslobađajuću presudu po tački 1 Optužnice.
U tački 1 se navodi da je Karadžić učestvovao u udruženom zločinačkom poduhvatu, zajedno sa drugim članovima funkcionera Srbije i bosanskih Srba, koji je imao za cilj trajno uklanjanje bosanskih Muslimana i bosanskih Hrvata iz opština u Bosni i Hercegovini u periodu od 31. marta 1992. i 31. decembra 1992. provođenjem kampanje progona, koja je uključivala ponašanje na osnovu koga se videla namera da se počini genocid.Sudsko veće, na čelu sa sudijom O-Gon Kvonom, u junu prošle godine oslobodilo je Karadžića po tački optužnice za genocid nad muslimanima i Hrvatima u sedam opština u BiH.
Predsedavajući sudija je tada obrazložio da dokazi koje su predočili tužoci nisu dovoljni za dokazivanje tačke optužnice da su snage bosanskih Srba u opštinama Bratunac, Foča, Ključ, Prijedor, Sanski Most, Vlasenica i Zvornik pokušale da muslimane i Hrvate "unište u potpunosti ili delimično kao etničke grupe", što je uslov za genocid iako ima dovoljno dokaza da su u tim mestima počinile istrebljenje i progon nesrba.
Karadžiću se sudi za genocid u Srebrenici, progon Muslimana i Hrvata širom BiH, terorisanje stanovništva Sarajeva kampanjom artiljerijskih i snajperskih napada i uzimanje za taoce pripadnika mirovnih snaga UN u periodu od 1992-95. godine.
