Savezništvo koje je izgrađeno tokom Prvog i Drugog svetskog, a dodatno osnaženo tokom Hladnog rata, nalazi se u ozbiljnoj opasnosti da bude okončano povlačenjem SAD iz Evrope.
Od druge Trampove inauguracije prošlo je 100 dana, a svet s nevericom posmatra urušavanje političkog sistema u SAD, suočavajući se istovremeno sa raslojavanjem evroatlantske zajednice kakvu smo decenijama smatrali neupitnom.
Iako se znalo da Trampov povratak znači politički zaokret, malo ko je očekivao niz drastičnih poteza koji su uzdrmali temelje američke demokratije i zapanjili čitav moderan svet - od masovnih deportacija i otpuštanja federalnih službenika do neshvatljivih inicijativa, poput pokušaja pripajanja Kanade, kupovine Grenlanda i Panamskog kanala, proterivanja Palestinaca, pretvaranja Gaze u turističku zonu, uvođenja carina saveznicima, otvorenog savezništva s Putinom i zajedničkog glasanja s Rusijom i Severnom Korejom protiv Ukrajine u GS UN.
Tramp je prvi put došao na vlast kao političko iznenađenje, bez skrojenog tima saradnika, pa je bio prinuđen da se osloni na postojeću republikansku infrastrukturu. Tokom prvog mandata njegov nepredvidivi stil upravljanja bio je donekle ublažen inercijom birokratskog aparata i ustaljenim institucionalnim procedurama. Taj mandat protekao je bez dubokih posledica po sistem.
U drugom mandatu Tramp je impulsivniji, opasniji i agresivniji, ali i bolje pripremljen. Četiri godine u opoziciji iskoristio je za planiranje povratka, uprkos sudskim procesima i osudi. Sada nastupa kao politički osvetnik, okružen lojalistima i moćnim saveznicima, uključujući tehnološke milijardere, poput Maska, Bezosa i Zakerberga.
Najprirodniji savez političkog Zapada, transatlantsko partnerstvo, doveden je u pitanje. Više nije stabilan savez demokratija, kapitalističkih ekonomija i društava sa visokim standardom života.
Amerika je imala ogromnu korist od partnerstva sa Evropom, u vidu pouzdanog trgovinskog partnera, tržišta od 500 miliona ljudi i kontinenta koji deli iste vrednosti. Evropa je zauzvrat imala bezbednosnu zaštitu.
Međunarodne organizacije i proces globalizacije decenijama su služili američkim interesima, pri čemu su SAD predvodile taj poredak. Pod Trampom one se povlače iz međunarodnih institucija i sistematski demontiraju mehanizme sopstvene meke moći, uključujući USAID, IRI, NED i Vojs ov Amerika.
Postoje dva moguća tumačenja ovog fenomena. Prema prvom, ovakvi politički ekscesi su prolazni i vezani za predsedničke mandate. Kada mandat istekne, sistem se resetuje i vraća u ravnotežu. Po ovom tumačenju, američke institucije su dovoljno jake i otporne, a društvo dovoljno vitalno da preživi svakog predsednika, uključujući i Trampa.
Druga interpretacija vidi Trampa kao manifestaciju početka nove ere u međunarodnim odnosima. Poredak zasnovan na demokratiji, kapitalizmu i globalizmu, nastao posle Drugog svetskog rata, ulazi u fazu erozije, a Tramp je rezultat sistemskog poremećaja koji nagoveštava stvaranje novog poretka.
