Na položaje Vojske Republike Srpske NATO avijacija bacila je ukupno 1.026 bombi, od čega 708 vođenih, a ukupna težina bačenog eksploziva iznosila je oko 10.000 tona.
NATO je u akciji pod nazivom "Namerna sila" koristio radioaktivnu municiju sa osiromašenim uranijumom, uz objašnjenje da "ona treba Srbe u BiH da dovede za pregovarački sto".
Povod za NATO agresiju bila je eksplozija na sarajevskoj pijaci Markale, 28. avgusta 1995. godine, za koju su optuženi Srbi iako je u izveštaju nezavisne komisije iz tog perioda navedeno da "ne postoje jasni dokazi da su granate došle sa srpskih položaja", što je potvrdio lično i Јasuši Akaši, tadašnji izaslanik generalnog sekretara UN za Balkan.
Tadašnji komandant UNPROFOR-a general Majkl Rouz izjavio je nakon incidenta na Markalama da se ne može utvrditi odakle je granata ispaljena. Ruski pukovnik, komandant ruskog mirotvoračkog bataljona u Sarajevu Andrej Demurenko, koji je učestvovao u istrazi, izjavio je da su Srbi "nepravedno bili optuženi samo da bi NATO imao povod za napad".
Sve te tvrdnje nisu ništa značile za NATO savez, već su se otvoreno svrstali na stranu Bošnjaka i počeli agresiju na položaje Vojske Republike Srpske.
Prvog dana bombardovanja Pala, u okršaju srpske artiljerije i aviona NATO saveza, koji su meštani ratne prestonice posmatrali sa ulica, oko 17.00 časova raketom "zemlja-zemlja" oboren je francuski avion "Miraž 2000", koji je pao 20-ak kilometara jugoistočno od Pala, a dvojica pilota spasila su se katapultiranjem.
Istovremeno sa "Namernom silom" pokrenuta je i NATO akcija "Mrtvo oko" čiji je cilj bio onesposobljavanje protivvazdušnog sistema odbrane Vojske RS.
Tom prilikom bombardovan je radar na Јahorini, a u napadu NATO avijacije na telekomunikacioni toranj na Zlovrhu na današnji dan 1995. godine stradalo je deset nedužnih pripadnika Vojske RS koji su bili zaduženi za obezbeđenje tornja.
Te kobne noći stradali su Ljubomir i Dragomir Bakmaz, Zoran i Radenko Sorak, Velimir Ujić, Miloš Јovičić, Darko Motika, Zoran Nerić, Andrija Obradović i Milan Stanišić.
Bombardovanje je okončano je 14. septembra 1995. godine kada je postignut dogovor da Vojska Republike Srpske povuče teško oružje iz takozvane "Zone bezbednosti" što je i učinjeno 17. septembra.
Za bombardovanje Pala, Јahorine, Hadžića, Vogošće, Ilijaša i Bratunca, mesta koja su bila pod kontrolom Vojske Republike Srpske, NATO je koristio osiromašeni uranijum.
Prema odluci Odbora Vlade Republike Srpske za negovanje tradicije oslobodilačkih ratova koja je donesena u martu ove godine, kao Dan sećanja na žrtve NATO bombardovanja u Srpskoj određen je 9. septembar. Na taj dan u NATO bombardovanju su ubijeni brat i sestra Radmila i Radenko Galinac iz naselja Grlica u Vojkovićima.
Brat i sestra Galinac bili su među prvim žrtvama NATO agresije kada ih je 9. septembra 1995. godine na srušenom mostu u naselju Semizovac kod Sarajeva, ubio pilot NATO avijacije.
Kurir.rs / RTRS
Foto: YouTube prtscr / RSPlaneta
NE PROPUSTITE
