Saveljić je podsetio da je u prošlosti magarac bio deo crnogorske kulturne baštine i nasleđa jer nije bilo kuće u krševitom delu naše države da nije imala magare koje se koristilo za transport vode, drva, pa i naporan rad u polju. Ljudi su se, naglasio je Saveljić, odlučivali da drže magarca, jer je adaptiran na krš, nije probirljiv i jede znatno manje nego konj, a prilično je izdržljiv i ne zahteva posebnu njegu.
„Međutim, oni su danas izgubili bitnku sa tehničkom revolucijom i izgradnjom infrastrukture tako da je ova životinja ne samo u Crnoj Gori već i na celom Balkanu pred izumiranjem“, priča Saveljić.
Prema podacima MONSTAT-a iz Poljoprivrednog popisa iz 2010. godine, u Crnoj Gori je registrovano 575 magaraca, mula i mazgi.
„Ovo znači da je broj magaraca, ukoliko se izuzmu severne opštine gde ne koriste magarce, po mojoj proceni, oko 300 u državi. Najviše ih je registrovano na teritoriji Bara, Danilovgrada, Cetinja i Ulcinja, i to upravo u opštinama sa najsurovijim uslovima za život na selima.
(CdM)
