Pripadnici rezervne jedinice MUP Hrvatske, kojom je komandovao Tomislav Merčep, u Zagrebu su pre tačno 30 godina, 7. decembra 1991, ubili Mihajla Zeca (38), njegovu suprugu Mariju (36) i njihovu 12-godišnju ćerku Aleksandru.
Po Merčepovom naređenju, Miro Bajramović je naredio pripadnicima jedinice Igoru Mikoli, Siniši Rimcu, Nebojši Hodaku i Snježani Živanović da privedu Srbina Mihajla Zeca zbog navodnih veza sa krajiškim Srbima.
Kako navodi Dokumentaciono-informativni centar Veritas, prilikom privođenja, uveče oko 23 sata, ispred njegove kuće u Poljaničkoj ulici na Trešnjevci, ubio ga je Siniša Rimac, navodno u pokušaju bega. Nakon Mihajlove likvidacije, Munib Suljić se vratio u Mihajlovu kuću, odakle je izveo njegovu ženu Mariju i njihovu ćerku Aleksandru.
Najprije ih je odveo u hotel "Panorama", a odatle na Sljeme gde ih je pobio iz vatrenog oružja, a nakon toga naredio ostalim pripadnicima jedinice da leševe bace u jamu za smeće i zatrpaju, navodi Veritas.
Nekolio dana posle likvidacije, njihove leševe je pronašao Marijin brat Zlatko Mesić, i sam pripadnik MUP Hrvatske. Aleksandrina sestra Gordana i brat Dušan, uspeli su da prežive, jer su se posakrivali po kući i tako promakli ubicama.
Ubice porodice Zec su ubrzo pronađene i uhapšene. U predkrivičnom postupku priznali su ubistva i odveli policiju na mesto gde su pokopali žrtve.
Za delo za koje su bili prijavljeni pre saslušanja nije bilo predviđeno obavezno prisustvo branioca u predkrivičnom postupku. Po rasvetljavanju zločina, delo se prekvalifikuje, a počinioci se, po savetu advokata, u istrazi brane ćutanjem, zbog čega se prethodni iskazi kao nezakoniti izuzimaju iz spisa, a postupak se obustavlja "u nedostatku dokaza", podseća Veritas.
Hrvatska vlada je, pod pritiskom međunarodne zajednice, u aprilu 2004, donela odluku da deci ubijenih Mihajla i Marije Zec, Gordani i Dušanu, dodeli iznos od 200.000 evra, kao pomoć za podmirenje dotadašnjih troškova života, jer su kao maloletna deca ostali bez roditelja i bez ikakvih sredstava za život.
NE PROPUSTITE
Županijski sud u Zagrebu je u maju 2016. godine nepravosnažno osudio Tomislava Merčepa, tadašnjeg komadanta rezervne jedinice MUP Hrvatske stacionirane u Pakračkoj Poljani i na zagrebačkom velesajmu i savetnika u istom ministarstvu, na pet godina i šest meseci zatvora, zbog toga što "nije sprečio sebi podređene da vrše nezakonita hapšenja, zlostavljanja i ubijanja 31 civila dovedenih iz Zagreba, Kutine, Ribnjaka, Janje Lipe, Bujavice, Međurića, Zbjegovače i Pakračke Poljane, od kojih je 23 usmrćeno".
Iz činjeničnog opisa presude izostavljeno je 20 žrtava za koje se nije moglo utvrditi ko ih je hapsio i likvidirao. Među ubijenima su navedena i imena Mihajla, Gordane i Aleksandre Zec.
Presudom iz februara 2017. Vrhovni sud je preinačio prvostepenu presudu tako što mu je povećao kaznu na sedam godina zatvora, koju, umesto u zatvorskoj ćeliji, povremeno "izdržavao" u elitnoj banji Krapinske toplice.
Merčep je preminuo 17. novembra 2020. u 69. godini.
NE PROPUSTITE
Jedan od ubica Siniša Rimac postao je telohranitelj ministra odbrane Gojka Šuška, a 30. maja 1995. primio je orden Nikole Šubića Zrinskog, visoko priznanje za junački čin u ratu, iz ruku tadašnjeg predsednika Franje Tuđmana.
U spomen na stradanje 12-godišnje srpske devojčice, hrvatski reditelj Oliver Frljić i dramaturg Marin Blažević napravili su pozorišnu predstavu "Aleksandra Zec", posvećenu, kako rekoše autori, svakom detetu, žrtvi rata, čija premijera je bila 2014. u Rijeci.
A 2018. pojavio se i dokumentarni film, takođe hrvatskog autora Nebojše Slijepčevića, koji prati pripreme i probe za pozorišnu predstavu "Aleksandra Zec" i bavi se temama nacionalizma i ksenofobije, odnosno promatra utjicaj hrvatskog društva i javnog diskursa na živote prvenstveno đece srpske nacionalnosti, koja su rođena u Hrvatskoj godinama nakon završetka rata.
(Kurir.rs)
NE PROPUSTITE
