Ples samba vodi poreklo iz 16. veka kada su Portugalci doveli afričke robove iz Kenije na plantaže brazilske Baije, poznate i kao „Mala Afrika“ . Muzički motivi koji su pratlili religijske obrede Afrikanaca pomešali su se s muzikom Indijanaca i Portugalaca i nastao je batuke, jedan od prvih poznatih brazilskih plesova.
Sama reč samba je izvedenica od afričke reči „semba” što znači bočno kretanje. Međutim, na mnogim bantu jezicima ta reč označava i molitvu, odnosno ceremoniju dozivanja bogova uz pomoć muzikle i plesa.
Pojava ovog plesa u Riju vezuje se za zabave Ilarije Batiste de Almeide, poznatije kao Tija Sijata, s početka 20. veka, čija je kuća bila utočište muškarcima koji su radili na dokovima Baije. Samba se ubrzo proširila izvan dokova ka opasnim staništima u brdu i postala muzika crnog, urbanog Rija, koja je ubrzo postala sastavni deo Karnevala.
Prve škole sambe potiču iz dvadesetih godina prošlog veka, a već polovinom stoleća došlo je do velikog prodora ovog plesa u Evropu.
Samba je u početku smatrana grešnim plesom, pošto je podrazumevala dodir telom. Vremenom je postala toliko popularna da je prihvaćena kao takmičarski ples i ekspanziju doživljava uoči Drugog svetskog rata.
Danas se samba pleše sa izrazitim gibanjem kukova na pola takta između koraka pri čemu torzo ostaje miran, a težina tela je napred na savijenoj nozi.
Iako je čuveni Karneval u Riju u februaru centralni događaj kada je samba u pitanju, tokom Olimpijskih igara gotovo na svakom koraku možete videti muzičare koji izvode sambu.
