Savez Srba iz Crne Gore, sa sedištem u Beogradu, osudio je "izjave pojedinaca iz takozvanih „elitističkih“ krugova beogradske čaršije koji uzimaju sebi za pravo da svojim izjavama vređaju kako oni kažu dođoše koji im urušavaju njihov komfor i „njihov“ grad kao da su ga dobili u nasledstvo na upravljanje", stoji između ostalog u saopštenju Saveza Srba iz Crne Gore sa sedištem u Beogradu, povodom protesta i napada na Skupštinu grada.
Ostatak saopštenja prenosimo u celosti:
"A grad Beograd, otvoreni grad za svakoga dobronamernika, bilo prolaznika ili „dođoša“, prihvatao je kroz vreme svoga trajanja, gradeći od sebe prestonicu srpskog naroda, računajući na svakog koji je došao da može doprineti njegovom razvoju i težnji da postane kulturni i ekonomski centar međunarodnog ranga.
Beograd su rušili razni osvajači,a gradili ga oni koji su u njega dolazili i ostajali. Bez obzira da li je to bila seljačka, radnička ili intelektualna ruka, koja je bila jednaka i nije se razlikovala u težnji što većeg i lepšeg stvaralačkog podviga.
Kada su Karađorđevi ustanici oslobodili Beograd u njemu nije bilo Srba. Živeli su Turci, Cincari i Jevreji. Od tada Beograd postaje glavno stecište Srba i ostalih naroda koji su u njega dolazili i ostajali, na kraju i glavni grad Srbije. Hoćemo li oslobodioce Beograda od Turaka proglasiti „dođošima“ koji su svojim dolaskom „poremetili“ „kulturni“ i svaki drugi imidž grada.
Ili ćemo one „oslobodioce“ iz ličkih i crnogorskih brigada koji su oslobađali Beograd od Beograđana 1944. godine, pobili 12 500 najuglednijih građana Beograda, konfiskujući njihovu imovinu i useljavajući novu partijsku „elitu“ u njihove domove, prihvatiti kao donosioce kulture u našoj prestonici, a njihove potomke prihvatiti kao starosedeoce, kako vole sebe da smatraju.
Upravo ta „starosedelačka elita“ iz 1944. godine koja je prognala i pobila prave beogradske starosedeoce, uzima sebi za pravo da tvrdi da je Beograd njihov grad i da se njihovim malograđanskim prezirom prema svima ostalima koji drže do svoga mišljenja i smatraju Beograd svojim gradom uskrati svako građansko pravo, pa i pravo glasa.
Iz svojeg malograđanskog konfora smatraju da je samo njihovo mišljenje ispravno i da se samo po njihovim pravilima mora svak upravljati. Nazivajući sebe evropejskom „elitom“ izgubili su osećaj nacionalnog ponosa, osećaj obaveze prema državi i gradu za koji smatraju da je njihov, jer i država i grad treba da služe samo njima i njihovim potrebama u ostvarivanju sopstvene vizije konfora.
Da je to tako, nebi sebi dozvolili takve omalovažavajuće izjave prema svojim sunarodnicima koji su stekli legitimno pravo glasa kao svuda u demokratskim državama što imaju pravo glasa pripadnici jednog naroda u svojoj matičnoj državi. Da imaju moralne odgovornosti, ne bi urušavali neprocenjivu vrednost sobe iz devetnaestog veka, čije vrednosti u njoj su ostavili upravo pravi starobeograđani i elita toga vremena.
Kao što nisu imali odgovornosti prema umetninama u Skupštini Srbije koje su takođe neprocenjive vrednosti, a nestale su 2001.godine kada su njihovi ideološki predhodnici palili Skupštinu istim izbornim povodom.
Rušiteljski nagon malograđanske „elite“ ne priliči dostojanstvu čoveka, a još manje omalovažavanje svih onih koji ne misle kao oni.
Tolstoj u svome pisaniju daje svoje mišljenje o nasilničkom preuzimanju vlasti: „Kakav je smisao revolucije da se ruši legalna vlast, da se ide silom ulice na silu države? Svaka nasilna promjena zaslužuje najveću osudu i samo će doneti još veće zlo, ako je ovo do sada zlo, zato što nasilna promena došla preko revolucije, nema u sebi potrebne mudrosti, već više pohlepe za vlašću. Ta promjena je osuđena na propast, što znači na štetu naroda i države, a na korist samo onih u vrhu u tim promenama.“
Mesto rođenja ne čini čoveka, već njegovo vaspitnje i genetski potencijal koji nosi u sebi. Jer kad bi poslušali malograđansku „elitu“ iz kruga dvoke, Beograd bi se morao odreći svih „dođoša“ koji su dolazili i ostajali u Beograd, da bi tek tada oni mogli živeti u miru u „njihovom“ gradu i u njihovom kompleksu niže vrednosti koje zasenjuju beogradski „dođoši“ koji su stizali iz raznih krajeva i uzdizali Beograd kulturno, estetski i ekonomski.
Šta bi ostalo od Beograda kad bi se odrekli: Andrića iz Višegrada, Crnjanskog iz Čongrada, Mokranjca iz Negotina, Vinavera iz Šapca, Lubarde iz Ljubotinja, Šobajića iz Nikšića, Ćelovića iz Trebinja, Kolarca iz Novog Sada...I na kraju Karađorđevića iz Topole ili Obrenovića iz Gornje Dobrinje.
Ne može gospodo plava krv poteći ni iz čega, a pogotovu iz onih koji su se odrekli sopstvene elite koja je gradila državu Srbiju i grad Beograd. Savez Srba iz Crne Gore nije politička organizacija. Naše članstvo, individualno pripada različitim političkim ubeđenjima, ali držimo do dostojanstva čoveka, poštovanja pojedinca ma ko on bio i ma kome politički pripadao. Poštujemo državu Srbiju kao maticu srpskog naroda koja nas je prihvatila kao svoje. Poštujemo institucije države i protivimo se svakom nasilju, pa i onom koje gledamo ovih dana kada se urušavaju najdragocenije vrednosti grada Beograda a time i države Srbije i srpskog naroda. Kome nije sveto svoje, ništa mu nije sveto sem sopstvenog konfora i malograđanske umišljenosti u sopstvenoj „veličini."
Saopštenje u ime SSCG potpisao je predsednik Željko Čurović.
(Kurir.rs)
NE PROPUSTITE
