BEOGRAD - Logor na Banjici bio je najveći koncentracioni logor na području okupirane Srbije (1941—1944). Prvi zatvorenici dovedeni su 9. maja 1941. i zatvorenici bili su Jevreji i Romi, a od 1941. kada je Beograd proglašen za Judenfraj uglavnom protivnici Nedićevog režima, većinom zarobljeni partizani i srpski komunisti.
Logor je radio od jula 1941. do oktobra 1944. u kasarni bivše Jugoslovenske vojske. Logor je imao dvije sekcije u kojoj je jedna bila u nadležnosti Specijalna policije, dok je drugi dio bio u nadležnosti Gestapoa. Banjica je bio sabirni i egzekucijski logor.
Pretpostavlja se da je u Koncentracionom logoru Beograd - Banjica u periodu od 1941. do 1944. godine bilo zatočeno oko 30.000 ljudi. Prema banjičkim knjigama pritvorenika, evidentirana su 23.244 logoraša, a njih 4.286 je izgubilo život.Reč je o muškarcima, ženama i deci svih starosnih doba i različitih nacionalnosti, ističe se u knjigama objavljenim pod nazivom "Logor Banjica - logoraši, 1941-1944"U 94,83 odsto slučajeva nacionalna struktura privedenih i pritvorenih nije zabeležena.Utvrđeno je, ipak, da su ubedljivo najveći deo populacije u logoru činili Srbi, ali da je u njemu bilo i Roma, Hrvata i drugih nacionalnosti i etničkih grupa.Među 5,17 odsto zatočenika, kojima je naznačena nacionalna pripadnost, nalazi se čak 19 različitih nacionalnosti.
