To je bio povod da se u Beogradu okupe člabnovi legendarnogtima, koji su evocirali uspomene, ali i iskoristili priliku da reprezentaciji Srbije požele mnogo sreće na predstojećem kontinentalnom šampionatu, koji će se igrati od 31. avgusta do 17. septembra.
Članovi tadašnje i sadašnje ekipe družili su se, setili se legendarne trojke sadašnjeg selektora Aleksandra Đorđevića u pobedi protiv Hrvatske (64:62), ali i sada već tradicionalne rečenice Miroslava Mute Nikolića "Sve je ovo normalno", nastale upravo posle ovog takmičenja.
Prisutni su bili i članovi reprezentacije Jugoslavije koja je 1977. u Liježu postala prvak Evrope.
U finalnom meču EP u Liježu 1977. godine, izabranici legendarnog profesora Aleksandra Nikolića savladali su reprezentaciju Sovjetskog saveza sa 74:61, a ovaj duel ostao je u neizbrisivom sećanju svih ljubitelja košarke po „odbojci“ Dragana Kićanovića i Zorana Slavnića.
Već na poluvremenu bilo je „plus 15“ za Jugoslaviju protiv velikog rivala, a trenutak za pamćenje dogodio se minut i po pre kraja susreta, pri rezultatu 72:59 za plave, Kića i Moka su počeli da slave veliki trijumf odbojkaškom razmenom pasova na maloj udaljenosti.
Najkorisniji igrač (MVP) EP u Liježu, 1977. godine, bio je Dražen Dalipagić.
Put do trona na EP u Liježu, 1977. godine – prva faza: Jugoslavija – Španija 79:76, Jugoslavija –Finska 88:80, Jugoslavija – Belgija 111:83, Jugoslavija – Holandija 111:75, Jugoslavija – Čehoslovačka 103:111, polufinale Jugoslavija – Italija 88:69, finale Jugoslavija – SSSR 74:61.
Zlato u Liježu osvojili su: Joško Papić, Dragan Kićanović, Vinko Jelovac, Duje Krstulović, Željko Jerkov, Ante Đogić, Zoran Slavnić, Krešimir Ćosić, Ratko Radovanović, Žarko Varajić, Dražen Dalipagić, Mirza Delibašić. Selektor: Aleksandar Nikolić.
Na šampionat Starog kontineneta u Španiji, 1997. godine, naša reprezentacija je stigla sa reputacijom “evropske noćne more” i iz Barselone napravila još jedan let do vasione.
Tada je selekcija Željka Obradovića odbranila titulu prvaka Evrope, osvojenu dve godine ranije u Atini, a jedan od presudnih mečeva druge runde (grupa F) odigrao se 30. juna 1997. u Olimpijskoj dvorani u Badaloni, a bio je to prvi posleratni susret Jugoslavije i Hrvatske pod obručima.
Uoči poslednjeg napada rezultat je bio 62:61 za Hrvatsku, Milenko Topić je ubacio loptu u igru, da bi Aleksandar Đorđević, u svom stilu, za četiri i po sekunde preveo loptu preko celog terena i postigao još jednu antologijsku trojku, uz zvuk sirene preko podignute ruke Slavena Rimca. Ti poeni i pobeda 64:62 doneli su nam plasman u četvrtfinale, a Hrvatima povratak kući.
Prethodno je naš tim lako izašao na kraj sa Poljskom i Letonijom, ali je poraz od Italije iskomplikovalo situaciju, međutim, pobede nad Nemačkom, Hrvatskom i Španijom vratile su stvari na mesto, posle čega su stari-novi šampioni prokrčili put do odbrane evropske titule. Srušili su redom, u četvrtfinalu Litvaniju, zatim Grke u polufinalu i Italijane u duelu za najsjajnije odličje.
Najbolji igrač (MVP) turnira bio je Aleksandar Đorđević, a pored njega u idealnoj petorci šampionata našli su se Predrag Danilović i Dejan Bodiroga.
Put do trona – prva faza Jugoslavija – Poljska 104:76, Jugoslavija – Italija 69:74, Jugoslavija – Letonija 108:89, druga faza: Jugoslavija – Nemačka 88:73, Jugoslavija – Hrvatska 64:62, Jugoslavija – Španija 79:70, četvrtfinale: Jugoslavija – Litvanija 75:60, polufinale Jugoslavija – Grčka 88:80, finale: Jugoslavija – Italija 61:49.
Zlato u Barseloni osvojili su: Dejan Bodiroga, Predrag Danilović, Zoran Savić, Aleksandar Đorđević, Željko Rebrača, Dejan Tomašević, Saša Obradović, Nikola Lončar, Miroslav Berić, Milenko Topić, Nikola Bulatović, Miroslav Radošević. Trener je bio Željko Obradović.
Naša muška reprezentacija u bogatoj riznici trofeja ima osam zlatnih medalja sa evropskih prvenstava
Kurir sport, Foto: KSS, Kurir sport / Gojko Filipović
