Tog 29. maja 1991. godine, crveno-beli su na stadionu Sveti Nikola u Bariju, u finalu tadašnjeg Kupa šampiona savladali Olimpik iz Marselja posle penala 5:3, nakon što je posle 120 minuta igre bilo 0:0.
Pohod crveno-belih na evropski vrh počeo je u jesen 1990. godine jednim prilično bledim remijem na Marakani. Izabranici trenera Ljupka Petrovića su odigrali samo 1:1 sa švajcarskim Grashopersom, ali u revanšu u Cirihu Zvezda je ubedljiviom pobedom (1:4) najavila snagu kojom tada raspolaže.
Redom su, posle toga, na putu do finala padali Glazgov Rendžers u osmini finala (3:0, 1:1), Dinamo Drezden (3:0, 2:1) i, u legendarnom dvomeču, okončanim verovatno najčuvenijim autogolom u istoriji elitnog klupskog takmičenja, moćni Bajern (bilo je 2:1 u Minhenu za Zvezdu, a onda 2:2 na Marakani uz čuveno „Nebo se otvorilo, stadion je eksplodirao“).
U vreme kada se raspadala država čiji je Zvezda bila prvak, crveno-beli su u meču za evropsku krunu na stadionu “Sveti Nikola” u Bariju odigrali finale protiv Olimpika. Mreže su mirovale, a onda su na red došli penali.
Kapiten i golman Stevan Stojanović odbranio je prvi penal u seriji Manuelu Amorosu, a iz Zvezde su svi bili precizni (Prosinečki, Binić, Belodedić, Mihajlović i Pančev).
Poslednji, penal koji je sve rešavao izveo je Darko Pančev.
On če ostati upamćen i po legendarnom komentaru Milojka Pantića koji je prenosio finalni meč i koji se i dan danas vrti na mnogim špicama.
„Darko Pančev i Olmeta oči u oči. Crvena zvezda je šampion Evrope! Crvena zvezda je pobednik Kupa šampiona. Najveći uspeh jugoslovenskog klupskog fudbala.Darko, Darko, Darko…“.
Šampionski tim iz Barija činili su Stojanović, Šabanadžović, Marović, Jugović, Belodedić, Najdoski, Prosinečki, Mihajlović, Pančev, Savićević (Stošić) i Binić. Na klupi, pored trenera Ljupka Petrovića, sedeli su rezervni golman Milić Jovanović, te Momčilović, Tošić i Lukić. Duško Radinović nije nastupio u finalu zbog povrede.
Cela generacija iz Barija proglašena je 2010. godine za “Šestu zvezdinu zvezdu”.
.
NE PROPUSTITE
