Jedini i neponovljivi "Drim tim" u Barseloni

U španskom gradu na obali Sredozemnog mora odakle je Kristifor Kolumbo krenuo u osvajanje Novog sveta, kraljici Katalonije - Barseloni, od 25. jula do 9. avgusta 1992. godine na 25. letnjim Olimpijskim igarama u bitku za osvajanje medalja u 28 sportova, odnosno 257 disciplina, krenulo je i 9.367 sportista iz 169 zemalja.Španski kralj Huan Karlos Prvi proglasio je Igre otvorenim nakon što je Olimpijski plamen upalio paraolimpijac u streličarstvu Antonio Reboljo na spektakularnoj ceremoniji ulepšanoj kasnije velikim hitom "Barselona", koju je posebno za tu priliku napisao i sa Monserat Kabalje otpevao Fredi Merkjuri.Početak najveće planetarne sportske smotre ostao je upamćen i po podatku da je plamen prenešen strelom do velike baklje na stadionu, ali je naknadnim pregledom televizijskog snimka utvrđeno da je strela koju je ispalio Reboljo promašila cilj, a vatra je upaljena rezervnim mehanizmom ne umanjivši lepotu i jedinstvenost događaja.Tokom Igara u jednom od glavnih evropskih ekonomskih centara, koji je organizaciju dobio u trci sa protvkandidatima Amsterdamom, Beogradom, Birmingemom, Brizbejnom i Parizom, olimpijska odličja osvojile su 64 zemlje.Najuspešniji su bili sportisti iz 12 bivših republika Sovjetskog Saveza, osvojivši pod imenom Zajednica Nezavisnih Država (ZND) 112 medalja (45 zlatnih, 38 srebrnih i 29 bronzanih). Odmah iza njih bili su takmičari SAD - 108 (37-34-37) i Nemačke koji su prvi put od 1964. učestvovali ujedinjeni i zabeležili skor od 82 odličja (33-21-28).

Nakon takmičenja u Minhenu 1972. godine ovo su bile prve Igre na kojima su učestvovale sve članice međunarodnog olimpijskog pokreta, odnosno nijedna država ih, konačno, nije bojkotovala.Pribaltičke zemlje Litvanija, Letonija i Estonija imale su samostalne ekipe prvi put posle Drugog svetskog rata, sportisti iz Južne Afrike, zbog aparthejda, posle 32 godine ponovo su bili u olimpijskom pokretu, a prvi put su samostalno nastupile i bivše republike iz Jugoslavije -Slovenija i Hrvatska.

Jugoslavija je učestvovala sa 52 takmičara u individualnim sportovima, s obzirom da zbog sankcija Ujedinjenih nacija nije bio dozvoljen nastup ekipama, i osvojila tri medalje pod olimpijskom zastavom i nazivom "Nezavisni olimpijski učesnici" (IOP) koji su koristili i sportisti Makedonije i Bosne i Hercegovine čiji olimpijski komiteti još nisu bili primljeni u MOK.

Sve tri jugoslovenske medalje su osvojili strelci - Jasna Šekarić srebro u disciplini vazdušni pištolj, Aranka Binder bronzu (vazdušna puška) kao i Stevan Pletikosić u olimpijskom meču, što je bilo dovoljno, tek, za 47. poziciju na listi osvajača olimpijskih odličja.Ni Igrama u Barseloni, koje su u program uvrstile badminton, bejzbol nakon što je šest puta bio demonstracioni sport, džudo za žene i ponovo kajak i kanu na divljim vodama, nije manjkalo sportskih heroja. Prvi među njima bio je gimnastičar ZND, Belorus Vitalij Ščerbo, koji je osvojio šest zlatnih medalja - pet u pojedinačnoj i jednu u ekipnoj konkurenciji, od kojih četiri ujednom danu.Ruski sportisti su bili nepikosnoveni u plivanju slobodnim stilom - Aleksandar Popov i Jevgenij Sadovij su osvojili po dva pojedinačna zlata, a Sadovij još jedno u štafeti, dok se od plivačica sa tri zlatne medalje u istoriju Olimpijskih igara upisala Mađarica Kristina Ergesegi.Zbog mladosti i zlatne medalje u skokovima u vodu posebno mesto pripada kineskinji Fu Mingsi koja je 1992. imala nepunih 14 godina, a pobedom u trci na 10.000 metara. Etiopljanka Derarte Tulu je postala prva crna Afrikanka koja se domogla najsjanije olimpijske medalje.Prekretnicu u košarkaškoj olimpijskoj tradiciji unela je dozvola nastupa profesionalnim igračima koja je rezultirala formiranjem najjače ekipe SAD, poznate kao "Tim snova". Predvođeni Majklom Džordanom, Medžikom Džonsonom i Lerijem Birdom nisu imali ozbiljnijeg protivnika na turniru i "zlato" iz Barselone bilo im je lako dostupno.Iako su odluku MOK-a da organizaciju 25. Igara dodeli Barseloni mnogi pripisivali navodnom lobiranju tadašnjeg predsednika te institucije, Katalonca Huana Antonija Samarana, a ne sportskoj infrastrukturi grada koja datira još iz 1930, niti istorijskom podatku da se 1992. godina poklapala sa 500-godišnjicom Kolumbovog otkrića Amerike, domaćini nisu razočarali sportsku javnost, niti su na bilo koji način izneverili načela olimpijskog pokreta.

Kurir