BEOGRAD - U Beogradu postoji osam ulica koje nose ime po Josipu Brozu Titu, ali se nijedna ne nalazi u centralnoj zoni grada.
Sve su skrajnute – najviše ih ima u opštini Grocka, i to u naseljima Boleč, Kaluđerica, Leštane i Umčari, jedna je u Barajevu, jedna na teritoriji Palilule, u naselju Višnjica, i sedma u opštini Surčin.
Time se glavni grad Srbije i nekadašnja prestonica SFRJ, čiji je Tito bio doživotni predsednik, nije našao u društvu bivših jugoslovenskih gradova u kojima maršal i dalje ima trgove i ulice, smeštene u užem centru.
Dok u Komisiji za spomenike, nazive trgova i ulica napominju da je odavno prošlo vreme preimenovanja ulica i da samo nove saobraćajnice mogu da dobiju nova imena, zagovornicima ideje da bi prestonica Titu trebalo da posveti neku od većih ulica, preostaje samo da kritikuju nadležne.
– Više nema dupliranja naziva ulica u Beogradu. Ko je ima, ima je. Nije bitno da li je ona mala ili velika, nalazi li se u centru ili na obodu, već je važno da ulica postoji – kategoričan je Slobodan Stanimirović, predsednik komisije, koja je pre dve godine iz istog razloga odbila inicijativu Pokreta za evropsku kulturnu saradnju (PEKS) da se neka novobeogradska ulica nazove po Titu.Vlade Radulović, predsednik PEKS-a, podseća da niko iz pokreta nije tražio da se ulici Kralja Milana vrati nekadašnji naziv Maršala Tita, ali da je bilo logično da predsednik SFRJ dobije ulicu u Novom Beogradu.
– Tada se obeležavalo pola veka Pokreta nesvrstanih, koji je Tito osnovao i čiji je bio vođa.
U novobeogradskom Centru „Sava” održan je prvi samit, u blizini su Nehruova i Gandijeva ulica. Sve su to bili razlozi za podnošenje inicijative – nabraja Radulović, podsećajući da i uSkoplju postoji Titova ulica i da makedonske vlasti planiraju da mu podignu bistu.U Srbiji koja je najduže branila jugoslovenski identitet, Ulica maršala Tita u centru Beograda (povezivala je Slaviju i Terazije), preimenovana je 1992. godine u Srpskih vladara, a kasnije i u Ulicu kralja Milana.Istraživač Milan Radanović, koji smatra da je u Beogradu, kao i ostalim gradovima Srbije, trebalo ostaviti stare nazive ulica, među kojima i Ulicu maršala Tita.
– Problem je u tome što se kod nas u poslednjih 25 godina u istorijskoj publicistici i javnosti uopšte, o Brozu stvorio istorijski stereotip kao nosiocu antisrpskih tendencija. On je postao simbol potiranja srpskih nacionalnih interesa. Broz jeste kontroverzna istorijska ličnost, njegovu ulogu treba stalno ispitivati, o njemu istorijska nauka nije još dala definitivan sud i teško da će u dogledno vreme to i uraditi. Ali, postavlja se pitanje da li je to apsolutno neophodno. Broz je u socijalističkom razdoblju monumentalizovan do kulta ličnosti, dok se u postsocijalističkom periodu o njemu stvorila nezasluženo negativna slika, iako je kao istorijska ličnost bio odgovoran za mnoge negativne tendencije – ističe Radanović, dodajući da pored preimenovanja ulica sa njegovim nazivom, postoji još jedan važan problem – menjanje imena ulica koje su svojevremeno nazvane po istaknutim lokalnim antifašistima i herojima rata.
– U Beogradu je Ulica Milutina Dobrojevića na Čuburi, čoveka koji je 1944. godine streljan, jer je u svojoj kući na Vračaru imao ilegalnu štampariju, preimenova u Daničarsku, po trećerazrednom piscu iz 19. veka. Umesto da ostane Ulica Radmile Rajković na Hadžipopovcu, njoj je vraćen predratni naziv Nikodima Milaša, po episkopu dalmatinskom. I on zaslužuje ime u Beogradu, ali i zatočenica Banjičkog logora, koja je u njemu provela celu okupaciju i potom streljana. Na Senjaku se umesto Ulice Milana Ilića–Čiče, narodnog heroja i solunskog borca, sada nalazi Ulica Vile Ravijojle, nazvana po nekakvom mitološkom biću – nabraja Radanović.
