Predavanjem u svečanoj sali opštine Stari Grad, 22. oktobra 2015, započeo novi ciklus edukativnih radionica koje se bave prevencijom patološkog kockanja u okviru projekta “Kockanje sa životom nije igra”. Projekat je iniciran od Skupštine grada Beograda i Grand kazina Beograd. Ova kompanija je ujedno i donator projekta. Program je podržan od strane Sekretarijata za obrazovanje i dečju zaštitu i Gradske opštine Stari Grad. Autor projekta je renomirani psiholog, profesor dr Žarko Trebješanin, a koautor projekta dr Vera Trbić, iskusni terapeut na polju lečenja bolesti zavisnosti. 
U prepunoj sali opštine Stari Grad prvu radionicu, na kojoj su bili đaci III i IV godine Prve ekonomske škole svečano je otvorio predsednik opštine Stari Grad Dejan Kovačević.
Ovaj projekat se sprovodi treću godinu zaredom. Tokom protekle dve godine predavanjima su bile obuhvaćene srednje škole na teritoriji opštine Novi Beograd i Zemun, a nastavkom projekta obuhvaćene su srednje škole na teritoriji opštine Stari Grad, Vračar i Palilula. 
Projekat “Kockanje sa životom nije igra” sprovešće se u 12 srednjih škola na teritoriji opštine Stari Grad.
Pored prezentacije u okviru predavanja poznati glumac Ivan Jevtović izvodi tri monodrame koje prikazuju realna životna iskustva mladih ljudi, koji su se susreli sa ovom problematikom. Proteklih godina projekat ‚Kockanje sa životom nije igra‚ doživeo je veliki uspeh, kako među učenicima zbog nesvakidašnjeg interaktivnog pristupa, tako i među nastavnim kadrom srednjih škola na ovoj opštini.
Glavna ideja ovog projekta je da se mladi ljudi srednjoškolskog uzrasta upoznaju sa problemom patološkog kockanja što će doprineti da se ova bolest svede na razumnu, minimalnu meru.
U okviru edukativnog projekta „Kockanje sa životom nije igra” koji je 2014. godine realizovan u srednjim školama u Zemunu, tehnikom upitnika sprovedeno je istraživanje rasprostranjenosti igara na sreću, klađenja i prisustva patološkog kockanja među učenicima III i IV razreda, 2.095 od ukupno 3.180 učenika III i IV razreda srednjih škola u Zemunu, što čini uzorak od 65,88% ukupne zemunske populacije učenika tih razreda. 
U ispitivanom uzorku utvrđena je distribucija nivoa rizika patološkog kockanja:Kod 1959 ispitanika (93,5%) NIZAK rizik za nastanak patološkog kockara, dok kod 61 ispitanika (2,9%) EVIDENTAN rizik za nastanak patološkog kockara, prisutne su karakteristike PATOLOŠKOG KOCKARA kod 75 ispitanika (3,6%) .
Ispitanici – igrači se razlikuju i po vrsti igara na sreću u odnosu na ustanovljeni rizik kockanja. Sa niskim rizikom - najčešće igraju klasične InS – loto, bingo (47,3%), potom kladionicu (36,8%). Sa evidentnim rizikom – najčešće kladionicu (52,5%), potom elektronske InS (39,3%). Sa karakteristikama patološkog kockara - najčešće igraju elektronske InS (50,7%), potom kladionicu (37,3%). Sve ovo ukazuje da je neophodno uključiti što više srednjoškolaca u edukaciju o patološkom kockanju kako bi na vreme postali imuni na ovu opasnu bolest zavisnosti koja sve više ugrožava srednjoškolce, njihove najbliže i podriva čitavo društvo. 
Istraživanje će se sprovesti u srednjim školama na opštini Stari Grad.
