Danas je na beogradskom Novom groblju u organizaciji Udruženja ratnih dobrovoljaca 1912 -1918 njihovih potomaka i poštovalaca nakon sedmomesečne pripreme i inicijative Aleksandrije Kovačević potomkinje slavnog đenerala a uz nesebičnu podršku i pomoć državnog sekretara Ministarstva za rad, zapošljavanje, boračka i socijalna pitanja gospodina Zorana Antića delegacija Udruženja predvođena predsednikom Nikolom Filipovićem, koji je uz pomoć podpredsednika Milana Mirkovića organizovao pomen armijskom đeneralu Božidaru Jankoviću uz državne i vojnu počasti na parceli broj 10 u 10 časova.
Đeneral Janković je posle 500 godina ispunio zavet Svetog Kneza Lazara oslobodivši kolevku Srbinovu Kosovo i Metohiju 1912. godine.
Božidar Janković (Beograd, 7. decembar 1849 — Herceg Novi, 7. jul 1920) srpski general, učesnik Srpsko-turskih ratova, Srpsko-bugarskog rata, Balkanskih i Prvog svetskog rata. Po završetku Artiljerijske škole unapređen je u čin inžinjerskog potporučnika 20. septembra 1874. godine. Poručnik je postao 5. oktobra 1876, kapetan 2. klase 1. aprila 1880, general-štabni kapetan 1. klase 2. avgusta 1883, major 16. aprila 1887, potpukovnik 1. novembra 1892, general-štabni pukovnik 1. novembra 1897. i general 26. februara 1902. VObjava rata 1912. zatekla ga je kao rezervnog generala u penziji.
Ratnim rasporedom Vrhovne komande postavljen je za komandanta 3. armije. U Balkanskim ratovima komandovao je Trećom armijom koja je oslobodila Kosovo. Po objavi rata Austrougarske, Srbiji i Crnoj Gori 1914. godine poslat na novu dužnost načelnika štaba crnogorske Vrhovne komande. Tu je ostao sve do evakuacije juna 1915. i bio je delegat srpske Vrhovne komande kod Crnogorske vrhovne komande.
U novonastaloj Kraljevini SHS nosio je čin generala, i bio je zapovednik Savske divizijske oblasti. Po završetku rata, formirane su nove, armijske oblasti. Za komandanta IV armijske oblasti, sa sedištem u Zagrebu, postavljen je 28. decembra 1918. i na toj dužnosti nalazio se do 4. aprila 1920. godine.
Posle duge i teške bolesti preminuo je u Herceg Novom, 7. jula 1920. godine. Sahranjen je na Novom Groblju u Beogradu. Nakon parastosa kojeg je služio izaslanik patrijarha srpskog G.G. Porfirija uz sasluženje crkvenog hora u Surčinu koji je otpevao i himnu Bože pravde, ispred počasnog voda i počasne straže vojnika Vojske Srbije, okupljenima su se obratili General Milorad Stupar ispred organizatora Uruženja ratnih dobrovoljaca 1912-1918, ističući značaj Božine vojne strategije i ratničke vrline. Ispred Vladinog odbora za negovanje tradicije oslobodilačkih ratova Srbije obratio se državni sekretar Zoran Antić koji je zahvalio Udruženju ratnih dobrovoljaca 1912-1918 na nesebičnoj borbi za očuvanje svetle tradicije Srba i što neguje sećanja na ovakve div junake.
Državni sekretar Antić podsetio je sve je đeneral Janković ispunio Kosovski zavet. Pristupilo se polaganju venaca. Vence su položili: državni sekretar Ministarstva Odbrane general Aleksandar Živković, državni sekretar ministarstva za rad Zoran Antić, predstavnici skupštine grada Beograda, potomak - praunuka Aleksandrija Kovačević, zamenik vojnog atašea Republike Bugarske saveznice Kraljevine Srije u Prvom balkanskom ratu major Plamen Dimitrov, General Milorad Stupar u ive Veterana 72. Specijalne, predstavnici Doma. Karađorđevića, predstavnici Veterana Posebnih Jedinica Policije pukovnik Dragan Živaljević i oficir policije Zoran Tomčić, predstavnik Udruženja herojska motorizovana 549. brigada „Car Dušan Silni “ iz Prizrena potpukovnik mr. Slađan Gašić, predsednik Saveza vitezova vidovdanskih i srpskih iz Rume Novica Todosijević.
Osim navedenih parastosu su prisustvovali predstavnici još desetak patriotskih Udruženja koji nisu polagali vence i cveće.
Kurir.rs/Milan Mirković
