Bivši jugoslovenski ministar, Srbin Milan Stojadinović potpisao je 1957. godine u Argentini sporazum sa o razbijanju Jugoslavije sa ustaškim zlikovcem Antom Pavelićem!
Sporazum Pavelić-Stojadinović je bio sporazum između hrvatskog fašističkog političara, vođe ustaškog pokreta, bivšeg poglavnika NDH i ratnog zločinca Dr. Ante Pavelića, i bišeg jugoslovenskog političara, ministra finansija, predsednika kraljevske vlade i univerzitetskog profesora Dr. Milana Stojadinovića. Potpisan je 1957. godine u Buenos Airesu, Argentina.
Odredbe sporazuma
Sporazum je predviđao razbijanje Federativne Narodne Republike Jugoslavije (FNRJ) na tri nezavisne države: Sloveniju, Nezavisnu Državu Hrvatsku i Kraljevinu Srbiju. Pavelić i Stojadinović su u hrvatskoj i srpskoj emigrantskoj štampi branili ovaj sporazum kao anti-komunistički savez (obe emigracije nisu priznavale legalnost Titovog režima u Jugoslaviji), i kao novi srpsko-hrvatski sporazum koji je trebao da zameni zastareli Sporazum Cvetković-Maček iz 1939. godine.Granice Kao granica između Slovenije i Hrvatske uzeta je već postojeća granica u FNRJ (ovaj sporazum se ticao isključivo srpsko-hrvatskih odnosa i nije se preterano bavio slovenačkim pitanjem).Sporazumna granica između Hrvatske i Srbije je trebala da bude sledeća (od severa ka jugu):Granica je trebala da prati već postojeću granicu (kao kompromisnu) između SR Hrvatske i SR Srbije (SAP Vojvodine) do reke Save i granice sa SR BiH; zatim je granica trebala da prati reku Savu do ušća Save i reke Bosne;
Potom je granica trebala da ide rekom Bosnom, zatim u produžetku linije njenog donjeg toka planinskim vrhovima do početka donjeg toka reke Neretve, i potom donjim tokom reke Neretve do Jadranskog Mora. Na ovaj način Bosanska Krajina je trebala da pripadne Hrvatskoj, dok bi najveći deo centralne sa istočnom Bosnom, istočna Hercegovina i južna Dalmacija pripali Srbiji (uključujući Sarajevo i Dubrovnik).
Sporazum je predviđao mirno preseljenje (uz razmenu imovine) svih Srba koji bi se zatekli u okvirima granica Hrvatske, i svih Hrvata i (u današnjem smislu) Bošnjaka koji bu se zatekli u okvirima granica Srbije (svi govornici srpsko-hrvatskog jezika - u to vreme zvaničnog u FNRJ - muslimanske veroispovesti su uzeti kao Hrvati; ovo znači i da bi svi slovenski muslimani današnje Srbije i Crne Gore bili razmenjeni za Srbe na osnovu sporazuma). Makedonija nije pominjana, mada se može pretpostaviti da je Stojadinović zamišljao Makedoniju u okvirima Srbije.
Reakcije na sporazum
Sporazum Pavelić-Stojadinović je proizveo žestoke negativne reakcije od stane hrvatske (ustaške) emigracije, srpske političke emigracije i Titovog komunističkog režima u Jugoslaviji. Pavelić i Stojadinović su proglašeni za nacionalne izdajnike od strane ustaških sledbenika i srpskih političkih krugova u iseljenju, dok je Titov jugoslovenski režim odbacivao značaj sporazuma kao "račun bez krčmara", ističući da Pavelić i Stojadinović nisu više predstavljali nikoga. Vesti o ovome sporazumu su bile potisnute od strane državnih sredstava informisanja u samoj Jugoslaviji.
