Ovaj tekst je preuzet sa portala StilManastir Studenica je jedan od najvećih i najbogatijih manastira Srpske pravoslavne crkve. Nalazi se 57 km od Kraljeva, a osnovao ga je Stefan Nemanja 1190. godine.
Utvrđeni zidovi manastira okružuju četiri crkve: Bogorodičnu crkvu i Kraljevu crkvu (crkvu svetih Joakima i Ane), obe izgrađene od mermera, crkvu Nikoljaču (crkvu svetog Nikole) i još jednu crkvu, očuvanu u temeljima. Manastir je poznat po svojoj kolekciji fresaka iz 13. i 14. veka. UNESKO je 1986. uvrstio Studenicu u listu Svetske baštine.
Manastir Studenica je posvećen Uspenju presvete Bogorodice. Prva faza radova je završena u proleće 1196, kada je Stefan Nemanja prepustio presto svom sinu Stefanu Prvovenčanom i povukao se u svoju zadužbinu. Kad je kasnije otišao u manastir Hilandar, Stefan Prvovenčani se brinuo o Studenici. Tamo je Nemanja primio monaški postrig i ime Simeon. Sveti Simeon je umro u Hilandaru 1199. Nemanjin treći sin Sava Nemanjić je, nakon što je pomirio svoju braću Stefana i Vukana, preneo mošti Svetog Simeona u Studenicu gde su i dan danas. Pod Savinim starateljstvom, Studenica je postala politički, kulturni i duhovni centar srednjovekovne Srbije.Uz ostala svoja dela, sveti Sava je napisao Studenički tipik, prvo književno delo kod Srba:"Zapovedam, dakle, svima vama od Gospoda Boga Svedržitelja da ovaj sveti manastir bude slobodan od onih koji tu vladaju i da ni pod kim ne bude, osim pod jednom Sveopevanom Bogorodicom Dobrotvorkom i molitvom prepodobnog oca našeg i ktitora i onim koji u njemu i igumanuje."Studenica je uživala pažnju i drugih članova dinastije Nemanjića. Kralj Radoslav je 1245. dodao crkvi pripratu, a kralj Milutin je sagradio malu crkvu posvećenu svetim Joakimu i Ani.
Od pada poslednje srpske srednjovekovne države 1459, Turci su često napadali manastir. Prva značajna restauracija je izvršena 1569, kada su freske Bogorodičine crkve ponovo naslikane. Početkom 17. veka, požar i zemljotres su oštetili manastir, a istorijski dokumenti i značajni delovi umetničke baštine su uništeni i izgubljeni zauvek. Jedno od duhovnih i istorijskih blaga manastira je i plaštanica Antonija Iraklijskog iz 14. veka.Možda i najznačajniji događaj iz skorije istorije desio se 1990. godine, kada se na zavesi oltarskih dveri u ovom manastiru pojavila suza u oku svetog Save. Neki su je protumačili kao običnu mrlju od vlage, ali je bila reč o pravoj, i to krvavoj suzi. Otac ovog naroda, zaboravljen i odbačen od svoje dece, plakao je nad njihovom krvavom sudbinom u skoroj budućnosti. Bio je to jasan znak da ni u jednom trenutku ne smemo da zaboravimo ono što nam uvek pruža nadu i utehu, a to je vera. Pogledajte još na portalu Stil:Ni na nebu, ni na zemlji: Magični grčki manastiri Meteori! (FOTO)Anđelika: Biljka svetog Arhangela Mihajla koja dokazano jača ceo organizam!Jovan Dučić čuveni ženomrzac: Da li ih je prezirao ili vanzemaljski voleo?Od okorelog ateiste do vernika: Dva pitanja mu promenila život! (FOTO, VIDEO)Jovan Jovanović Zmaj: Teška sudbina čoveka koji je nadživeo svoju decu!
