Živojin Bacić, slavni pukovnik srpske vojske i ratni komandant Trinaestog puka "Hajduk Veljko" postao je posthumno "Počasni građanin" opštine Ljig. Ovu odluku na predlog "Udruženja prijatelja Mionice" donela je opština Ljig. O liku i delu legendarnog Živojina Bacića, za Kurir govori Goran Davidović, predsednik "Udruženja prijatelja Mionice":
- Na ovaj način još jednom ćemo se odužiti Živojinu Baciću, pukovniku srpske vojske i ratnom komandantu Trinaestog puka "Hajduk Veljko" Timočke divizije drugog poziva, koji se nije povukao iz borbe i nije se predao neprijatelju za vreme Kolubarske bitke u Prvom svetskom ratu. On je branio ranjen i ostavljen sam Ljig i položaj na brdu Kamalj do poslednjeg časa svog života, kada se junačkom pogibijom 14. novembra 1914. godine upisao u besmrtnike naše vojske i naroda. Zadivio je neprijatelja i svetsku javnost i ovenčao se večnom slavom koja je uzvišeni primer svim sadašnjim i budućim pokolenjima kako se brani Ljig i otadžbina.
Ti si sam. Ali - ti si Srbija! Prema rečima Davidovića, Živojin Bacić rođen je 9.1.1872. godine u Negotinu. Osnovnu školu završio je u Negotinu, a gimnaziju u Zaječaru, nakon čega je 1890. godine primljen u Nižu školu Vojne akademije, koju je završio 1893. godine i bio proizveden u čin pešadijskog potporucnika.
Ponosna porodica
Pogibiju pukovnika Bacića oglasilo je Ministarstvo vojno u Srpskim novinama u decembru 1914, a i njegova porodica iz Negotina je nekoliko puta obaveštavala javnost da je herojski poginuo na Ljigu i u mestu gde je sahranjen. U Negotinu, pukovnikovu smrt žalili su supruga Zorka i šestoro dece. Nakon smrti pukovnika Bacića, Vrhovna komanda je njegovog najstarijeg sina Momčila poslala na školovanje u Francusku, odakle je tokom Velikog rata preko Ženeve slao novac porodici u Negotin da lakše prežive bugarsku okupaciju. Odmah nakog rata, Momcilo, nesvršeni student tehnike, dobio je posao predavaca u negotinskoj gimnaziji.
-Višu školu Vojne akademije je završio 1899. godine i bio unapređen u čin kapetana druge klase. Vojnu službu obavljao je 1903. godine u Valjevu kao komandir u Petom pešadijskom puku. Za ađutanta Kralja Petra Prvog Karađorđevića postavljen je 1909. godine. Učestvovao je i ranjavan je u Balkanskim ratovima, u kojima se istakao oslobađanjem Novog Pazara i opsadom Vidina.
-U Prvom svetskom ratu postavljen je za ratnog komandanta Trinaestog puka "Hajduk Veljko" Timočke divizije drugog poziva koji je određen da za vreme Kolubarske bitke brani Ljig, preotme položaj Kamalj od neprijatelja i održi ga po svaku cenu, što je učinio ostavši sam i ranjen na tom položaju do svoje slavne pogibije o kojoj su kasnije svedočili srpski i zarobljeni neprijateljski oficiri i vojnici, pisao Anri Barbi kao ratni dopisnik pariskog "Žurnala" i opevala Marsela Tiner u stihovima objavljenim u francuskom "Malom Žurnalu": "Neka je Austrougara hiljade i hiljade, pukovnice Baciću, Ti si sam. Ali - ti si Srbija" - priča Davidović.
Prema svedočenjima preživelih srpskih i zarobljenih neprijateljskih oficira i vojnika i pisanju Anri Barbija kao ratnog dopisnika pariskog "Žurnala", pukovnik Živojin Bacić je dozvolio oficirima i vojnicima Trinaestog puka "Hajduk Veljko" Timočke divizije drugog poziva kojim je komandovao da se povuku, a on sam je odbio da se povuce, ostavši u Ljigu i položaju Kamalj ranjen i sam sa svoja dva ordonansa koji nisu hteli da ga napuste.
- Kada im je prišao daleko mnogobrojniji neprijatelj i video pukovnika Bacića kako sa svojim ranama stoji uspravno oslonjen na svoja dva vojnika i pozvao ga da preda svoj puk kojim komanduje, odgovorio je: "Moj trinaesti puk sam ja!" i komandovao paljbu po neprijatelju, koji im je uzvratio paljbu plotunima, da bi kada mu je smrtno ranjenom prišao neprijateljski komandant i pitao ga zašto se nije predao, pukovnik Živojin Bacić mu odgovorio: "Srpski pukovnik se nikada ne predaje!", nakon cega je izdahnuo - kaže naš sagovornik.
Zadivljen junaštvom Živojina Bacića, general Mihaelfon Aper, komandant XV austrougarskog korpusa naredio je da se telo poginulog pukovnika sahrani sa vojnim počastima u Ljigu, gde i sada počiva u temeljima crkve Svetog Jovana Krstitelja. Ljig mu se odužio i 1992. godine podizanjem spomen-biste sa druge strane reke Ljig, pored puta za Valjevo. U rodnom Negotinu ima ulicu, takođe i u Beogradu od 1934. godine. U Ljigu je dobio ulicu 2003. godine, uz portu crkve Svetog Jovana.
"Počasni gradanin opštine Ljig" za pukovnika Živojina Bacića obaviće se na svečanoj sednici Privremenog organa opštine Ljig povodom dana opštine Ljig 3.decembra 2023. godine u prisustvu pozvanih visokih zvaničnika Republike Srbije, državnih organa i organizacija, gradova i opština, udruženja i ostalih zvanica.
- Naše "Udruženje prijatelja Mionice" iskazuje zahvalnost za razumevanje i podršku predsedniku i svim članovima Privremenog organa opštine Ljig, službenicima Opštinske uprave opštine Ljig, predsedniku Mesne zajednice Moravci, direktoru JKP Komunalac Ljig, direktoru Hotela Vrujci i svim pravnim i fizičkim licima koji su doprineli donošenju odluke o o posthumnoj dodeli zvanja "Počasni gradanin opštine Ljig" pukovniku Živojinu Baciću, kao osobi čiji su rad i dostignuća od posebnog znacaja za opštinu Ljig - kaže Goran Davidović, predsednik "Udruženja prijatelja Mionice":
Kurir.rs/ Rajko Nedić
NE PROPUSTITE
Bonus video:
