Bio je to povratak otpisanih. Zemlja košarke, koja je iznedrila generacije i generacije vrhunskih košarkaša, osvajala je bezbroj medalja na velikim takmičenjima, ali čini se da je zlato osvojeno na Evropskom prvenstvu 2. jula 1995. u Atini doživljeno najemotivnije.
Razlog svakako leži u činjenici da je srpski inat proradio i na najbolji način se osvetio zbog trogodišnje izolacije naše košarke iz evropskih takmičenja. Bila je to noć u kojoj je Saša Đorđević sipao koš Litvanaca sa autokomande; noć u kojoj je Danilović zakucao preko Sabonisa; noć u kojoj su Sabonis i društvo, nošeni podrškom Grka sa tribina, hteli da napuste utakmicu i noć u kojoj su Hrvati navukli na sebe "prokletstvo" sišavši sa pobedničkog postolja.
Ukidanje sportskih sankcija krajem 1994. godine dalo je tadašnjoj SR Jugoslaviji priliku da se vrati na takmičenja. Kada je košarka u pitanju, tu je trebao da se učini dodatni napor, pa je dobijena specijalna pozivnica za naknadne kvalifikacije preko kojih su naši košarkaši stigli do Atine.
Selektor tima bio je Dušan Ivković, njegovi pomoćnici Željko Obradović i Rajko Toroman. Tim su činili: Dejan Bodiroga, Aleksandar Đorđević, Predrag Danilović, Saša Obradović, Zoran Sretenović, Žarko Paspalj, Miroslav Berić, Željko Rebrača, Vlade Divac, Zoran Savić, Dejan Tomašević i Dejan Koturović.
Na putu do zlata naš nacionalni tim je savladao devet prepreka, od čega po dva puta najvećeg rivala Litvaniju i domaćina Grčku. Redom su padali Grčka (90:84), Litvanija (70:61), Italija (87:64), Švedska (85:58), Izrael (72:59), Nemačka (92:79), Francuska (104:89). U polufinalu su sa druge strane stajali napaljeni Grci. Međutim, paklena atmosfera nije pokolebala Ivkovićeve izabranike koji su slavili rezultatom 60:52.
Finale je odigrano 2. jula 1995. godine. Litvanci, predvođeni Sabonisom, Marčuljonisom, Kurtinaitisom, Homičusom, Einikisom, koje je sa klupe predvodio Vladas Garastas, želeli su revanš za poraz u prvom delu.
Ali, ta želja je bila slaba u odnosu na želju i inat naših košarkaša da isprave nepravdu koja im je naneta i nemogućnost da brane evropsku i svetsku titulu 1990. i 1991. godine. Aleksandar Đorđević je postigao 41 poen (9/12 za tri poena), Predrag Saša Danilović je zakucao preko gorostasnog Sabonisa, tokom celog meča naš tim je uspešno čuvao koncentraciju uprkos mržnji 20.000 Grka sa tribina "Marusija".
U finišu je nastao skandal jer su Litvanci želeli da napuste teren, ali se sve završilo na najbolji nači i SR Jugoslavija je rezultatom 96:90 osvojila evropsku krunu.
Prilikom ceremonije dodele medalja usledio je novi skandal, ovog puta u režiji hrvatskih košarkaša koji su sišli sa pobedničkog postolja. To "atinsko prokletstvo" i danas prati "kockaste".
Sa koliko emocija je ova titula dočekana govori podatak da je sutradan, po dolasku u Beograd priređen doček pred preko 100.000 ljudi. Bilo je i kasnije dočeka i proslava, ali nijedna kao tada, koja je ispraćena čuvenom pesmom "Sad si uz'o trofej Paspalje", posvećenu kapitenu te slavne generacije.
